EUCHARYSTIA - MSZA ŚWIĘTA

 

BOŻE CIAŁO

 

NIEZWYKŁA HISTORIA WIELKIEGO ŚWIĘTA

 

 

Jest rok 1207. Pod bramę klasztoru sióstr Augustianek w Cornillon (Belgia) podchodzi 15-letnia dziewczyna. Niedawno została sierotą. Trochę z pragmatyzmu opiekunów, a trochę dzięki budzącemu się w dziewczynie powołaniu postanowiono, że kolejne lata swojego życia spędzi za zimnym klasztornym murem. Stojąc przed furtą, nie wiedziała jeszcze, że gdy tylko przekroczy klasztorny próg, zaczną się dziać rzeczy, które na zawsze zmienią życie Kościoła, a ona odegra w nich zasadniczą rolę.

 

 

Julianna już w klasztorze dostąpiła łaski licznych widzeń mistycznych, a głównym ich podmiotem stał się Jezus Eucharystyczny. Widywała jasne, bijące światłem tarcze przypominające hostie, lecz na nich także ciemne plamy. Był to czas, gdy kilku teologów zaczęło otwarcie kwestionować realną obecność Chrystusa w Eucharystii. To dodatkowo przekonało wtajemniczonych i życzliwych Juliannie opiekunów duchowych, by widzenia interpretować jako znak do działań, które pomogłyby oddać należną cześć Panu Jezusowi w Najświętszym Sakramencie. Czarne plamy na hostii - według teologów - miały zaś oznaczać brak osobnego święta ku czci Chrystusa w Najświętszym Sakramencie (Wielki Czwartek ze względu na rozważania męki Pańskiej w Wielkim Tygodniu nie miał charakteru tak uroczystego i tym bardziej radosnego), które mogłoby stać się okazją do publicznego zamanifestowania wiary w Jezusa Eucharystycznego.

 

Gdy Julianna została przeoryszą klasztoru w Cornillon, wystąpiła do miejscowego archidiakona Jakuba Pantaleona z prośbą o ustanowienie święta Bożego Ciała. Prośba trafiła na podatny grunt. Archidiakon był wyjątkowym orędownikiem nabożeństwa do Ciała i Krwi Chrystusa. W 1246 r. w diecezji Liege, którą zarządzał, po raz pierwszy odbyły się obchody święta Bożego Ciała. Kilka lat później legat papieski rozszerzył obchody święta na całą Germanię.

 

Tymczasem nad Julianną zaczęły zbierać się czarne chmury. Często w przypadku świętych mistyków niezrozumienie otoczenia połączone z ich własną pokorą stawało się przyczyną sankcji. Nie inaczej było z Julianną, która została usunięta z funkcji przeoryszy i resztę życia spędziła jako pustelnica zamurowana w swojej celi. Zmarła 5 kwietnia 1258 r. (dziś jest czczona jako święta). Ziarno jednak zostało zasiane. Dzieło wzrastało.

 

Dnia 25 maja 1261 r. zmarł papież Aleksander IV. Ośmioosobowe konklawe obradowało trzy miesiące. Kardynałowie nowym zwierzchnikiem Kościoła wybrali ówczesnego patriarchę Jerozolimy. Był nim w tym czasie... Jakub Pantaleon. Nowy papież przybrał imię Urban IV. Dwa lata później miało miejsce wydarzenie, które stało się ostatecznym impulsem do decyzji papieża o wprowadzeniu święta Bożego Ciała do kalendarza liturgicznego w całym Kościele. Pewien ksiądz z Bolseny podczas sprawowania ofiary Mszy św. ujrzał krople krwi na konsekrowanej hostii. Niedługo po zaistnieniu owego cudu eucharystycznego papież zlecił samemu Tomaszowi z Akwinu opracowanie liturgii na Boże Ciało. Ten wywiązał się z zadania znakomicie, dobierając teksty tak, by najpełniej służyły rozważaniu prawdy o Eucharystii. W 1264 r. Urban TV wydał specjalną bullę, na mocy której święto Bożego Ciała wprowadzał do całego Kościoła. Jego następcy wzbogacili obchody o oktawę i uroczyste błogosławieństwo. Z czasem przyjął się zwyczaj procesji, a od końca XIV w. nie było już diecezji, w której wierni nie mieliby okazji czcić Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie w ustanowione święto Bożego Ciała.

 

 

Boże Ciało, czyli Święto Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, jest świętem ruchomym obchodzonym w czwartek po oktawie Zesłania Ducha Świętego.

 

 

Tradycja obchodów Bożego Ciała w Polsce ma 684 lata

 

Polsce Boże Ciało uroczyście obchodzono od 1320 r., najpierw w diecezji krakowskiej, później również pozostałych. Mniej więcej sto lat później rozwinął się zwyczaj procesji z Najświętszym Sakramentem do czterech ołtarzy, czytania lub śpiewania Ewangelii. Niezwykle okazałe były procesje krakowskie z udziałem królów, biskupów, wojska, dworzan, bractw kupieckich.

 

Boże Ciało od początku było świętem uroczystym, ale i radosnym. Udział w obchodach stanowił (i stanowi także dzisiaj) wyraz uznania dla prawdziwej obecności Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Zatem wierni uczestniczyli w procesji wraz z Jezusem, szli obok tego samego Nauczyciela, obok którego podążali apostołowie przed wiekami. Uroczysty charakter procesji podkreślały odświętne stroje, ozdobne chorągwie, udekorowane ołtarze i trasy procesji, zaś radość z czasem zaczęto manifestować poprzez liczne! przedstawienia i spektakle religijne, muzyczne, zabawy cechowe itp. ów nieco festynowy charakter obchodów przybrał z czasem takie rozmiary, że pod koniec XVIII w. biskup krakowski zakazami musiał ukrócić pewne zwyczaje, by nie odwracały uwagi od treści religijnych.

 

„dobre nowiny”, Nr 2(3); październik 2004 r.; Rok Eucharystii, s. 12-13

 

 

DOMOWA

MENU - spis treści

 

EUCHARYSTIA – Msza święta

W jaki sposób mamy uczestniczyć we Mszy Świętej

Owoce Eucharystii

Jak Chrystus ustanowił Eucharystię

Pierwsze Msze św. - jak wyglądały?

Ta sama od 2000 lat, a jednak...

Modlitwa o uzdrowienie do odmawiania po Mszy świętej

Części Mszy świętej

Przewodnik po Mszy świętej

Cuda Eucharystyczne

Niezwykła historia wielkiego święta (Boże Ciało)

O Eucharystii w Katechizmie Kościoła Katolickiego

Encyklika o Sercu Pana Jezusa

Czytając encyklikę o Eucharystii

św. Tarsycjusz - oddał życie w obronie Jezusa Eucharystycznego

UCZESTNICTWO WE MSZY ŚWIĘTEJ. Kiedy?