Szkoła Modlitwy
Panie, naucz nas się modlić... (Łk 11, 1)
NIEZBĘDNIK - MODLITWY WSZYSTKIE
DUCH ŚWIĘTY - Trzecia Osoba Trójcy Świętej została objawiona w Nowym Testamencie. W księgach Nowego Testamentu czytamy między innymi, że Duch Święty zstąpił na Chrystusa przy chrzcie w Jordanie. Jezus "w chwili, gdy wychodził z wody, ujrzał rozwierające się niebo i Ducha jak gołębicę zstępującego na siebie" (Mk 1,10). Duch Święty "spoczął na Nim" (J 1,32), "aby ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie... uciśnionych odsyłał wolnymi" (Iz 61,1; Łk 4,18). Chrystus napełniony Duchem Świętym, wypełnił do końca swoją misję zbawczą.
Chrystus zesłał Ducha Świętego na apostołów i na swój Kościół, aby Jego dzieło zbawcze kontynuowane było na ziemi aż do skończenia świata. W mowie pożegnalnej we Wieczerniku Zbawiciel zapowiedział apostołom: "Będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze - Ducha Prawdy" (J 14, 16-17). "A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem" (J 14,26)". On "w was będzie" (J 14,17) i "doprowadzi was do całej prawdy" (J 16,13)
Obietnica Chrystusa zaczęła się spełniać w dniu Zielonych Świąt, kiedy "wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym" (Dz 2,4). "Przyobleczeni mocą z wysoka" (Łk 24,49) czyli mocą Ducha Świętego dla dawania świadectwa o Chrystusie i Jego Zmartwychwstaniu "w Jerozolimie i w całej Judei i w Samarii, i aż po krańce ziemi" (Dz 1,8). Odtąd Duch Święty żyje i działa w Kościele Chrystusowym.
MODLITWY
DO DUCHA ŚWIĘTEGO
Do Trójcy Przenajświętszej
Panie Wszechmogący, troisty w osobach, Jedyny Boże, który jesteś i będziesz na wieki, Tobie polecam dziś i po wszystkie czasy dusze, ciało, zmysły, wszystkie myśli, słowa i czyny moje, wiarę i wytrwałość w dobrem, abyś je strzegł każdej godziny i każdego momentu mojego życia. Wysłuchaj mnie, o Trójco Przenajświętsza i chroń mnie od wszelkiego zła, szczególnie od każdej niewierności przeciw Tobie, od wszelkiej okazji do grzechu i od wszystkich znanych i nieznanych nieprzyjaciół. Błagam o to przez przyczynę Najświętszej Dziewicy Maryi, przez modlitwy świętych Patriarchów, wstawiennictwo świętych apostołów, stałość Męczenników, czystość Dziewic i zasługi Wybranych. Amen. (Św. Augustyn)
Akt poświęcenia się Duchowi Świętemu
Duchu Święty, Duchu Boży, Duchu światła i miłości! Tobie poświęcam rozum mój, serce moje, wolę moją i całego siebie w życiu doczesnym i wiecznym. Spraw, aby rozum mój był zawsze chętny do przyjmowania natchnień, pochodzących od Ciebie z nieba i nauki Kościoła świętego, którym Ty nieomylnie kierujesz i rządzisz: aby serce moje zawsze pałało miłością Boga i bliźniego, a wola moja zawsze z wolą Bożą zgadzała się, aby całe moje życie było wiernym naśladowaniem życia cnót Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, któremu z Bogiem Ojcem i z Tobą niech będzie zawsze cześć i chwała. Amen.
Codzienne ofiarowanie się Duchowi Świętemu
Boże, Duchu Święty,
słodka miłości Ojca i Syna.
Aby całkowicie należeć do Ciebie,
oddaję Ci teraz i na zawsze:
moje serce, moje ciało i duszę,
moje siły i zdolności,
moje cierpienia i radości,
moje życie i śmierć.
Oddaję Ci też wszystkich,
którzy są mi drodzy i wszystko,
czym jestem i co posiadam,
abyś Ty sam mógł tym rozporządzać
i panować nade mną swoją miłością,
teraz i w wieczności. Amen.
(Bł. Arnold Janssen SVD)
MODLITWA
O DARY DUCHA ŚWIĘTEGO
Boże wszechmogący, w sakramencie bierzmowania wlałeś w serca nasze Ducha Twego jako rękojmię przyszłej naszej w Tobie chwały Jego jesteśmy własnością, spraw więc, byśmy się utwierdzili w Jego mocy
Duchu Święty, duchu umiejętności, naucz nas patrzeć na wszystko, co jest stworzone, w świetle Twoim, abyśmy poznali znikomość rzeczy ziemskich i całą naszą nadzieję położyli w Bogu.
Duchu Święty, duchu rady, ukaż nam tam, gdzie nasza myśl zawodzi, co trzeba nam czynić, a czego zaniechać, kiedy mówić, a kiedy milczeć. Naucz nas sprawiedliwości i kieruj nas ku dziełom miłości i miłosierdzia.
Duchu Święty, duchu bojaźni Bożej, natchnij nas odrazą do każdego grzechu, strzeż w pokusach, pomóż ujarzmić nieopanowane namiętności. Obdarz nas łaską ducha dziecięctwa wobec Ojca najwyższego, zachowaj od wszelkiej pychy i zuchwałości. Duchu Święty, duchu pobożności, w Tobie wołamy: Abba! Ojcze! Rozpal w nas żar miłości Boga, obudź gorliwość dla spraw Jego, spraw abyśmy całym sercem poświęcili się Jego służbie. Duchu Święty, duchu męstwa, naucz nas świętej, chrześcijańskiej odwagi, abyśmy nie lękali się podejmować rzeczy wielkich dla Boga, abyśmy dla Niego znosili krzyże i doświadczenia, a w niebezpieczeństwach w Nim naszą ufność pokładali.
Duchu Święty, duchu rozumu, naucz nas wnikać w głębię prawdy Bożej, daj nam stałość i pewność wiary, pomóż poznać wielkość Boga, która przewyższa wszelkie nasze pojęcie.
Duchu Święty, duchu mądrości, prowadź nas do doskonałości. Ty dajesz nam poznać, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Daj nam zrozumieć wielkość miłości Bożej i naszego powołania, daj nam radość i pocieszenie z tego płynące, abyśmy stanęli kiedyś przed Bogiem twarzą w twarz i poznali Go tak, jak poznani jesteśmy Amen.
Duchu Przenajświętszy, racz mi udzielić daru mądrości, abym zawsze umiejętnie rozróżniał dobro od zła i nigdy dóbr tego świata nie przedkładał nad dobro wieczne; daj mi dar rozumu, abym poznał prawdy objawione na ile tylko jest to możliwe dla nieudolności ludzkiej; daj mi dar umiejętności, abym wszystko odnosił do Boga, a gardził marnościami tego świata; daj mi dar rady, abym ostrożnie postępował wśród niebezpieczeństw życia doczesnego i spełniał wolę Bożą; daj mi dar męstwa, abym przezwyciężał pokusy nieprzyjaciela i znosił prześladowania, na które mógłbym być wystawiony; daj mi dar pobożności, abym się rozmiłował w rozmyślaniu, w modlitwie i w tym wszystkim, co się odnosi do służby Bożej; daj mi dar bojaźni Bożej, abym bał się Ciebie obrazić jedynie dla miłości Twojej. Do tych wszystkich darów, o Duchu Święty dodaj mi dar pokuty, abym grzechy swoje opłakiwał, i dar umartwienia, abym zadośćuczynił Boskiej sprawiedliwości. Napełnij Duchu Święty serce moje Boską miłością i łaską wytrwania, abym żył po chrześcijańsku i umarł śmiercią świątobliwą.
MODLITWA O DWANAŚCIE OWOCÓW DUCHA ŚWIĘTEGO
Duchu Święty, Boże, miłości przedwieczna Ojca i Syna! Racz zesłać mi owoc miłości, abym Cię godnie kochał; radości, abym się świętą pociechą napełnił; pokoju, dla zupełnego duszy mej ukojenia; owoc cierpliwości; do cierpliwego znoszenia wszystkich doświadczeń. Udziel mi gorliwości w pracy i w służbie Bożej; dobroci, która by mnie czyniła miłym dla wszystkich; mądrości, abym umiał unikać grzechów; łagodności, abym z pokorą wszelkie zło od bliźnich moich przyjmował. Ześlij mi owoc wiary, abym mocno wierzył słowu Bożemu; skromności, abym się przykłdnie we wszystkim zachowywał; wstrzemięźliwości i czystości, abym zachował ciało w świętości, jaka należy się twemu przybytkowi. Spraw, abym zachowując serce czyste na ziemi, zasłużył oglądać Cię w niebie i cieszyć się z Tobą na wieki. Amen.
Do Ducha Świętego o uzdrowienie
Przyjdź, Duchu Święty,
Przemień nasze wewnętrzne napięcie
w święte odprężenie.
Przemień nasz niepokój
w kojącą ciszę.
Przemień nasze zatroskanie
w spokojną ufność.
Przemień nasz lęk
w nieugiętą wiarę.
Przemień naszą gorycz
w słodycz Twej łaski.
Przemień mrok naszych serc
w delikatne światło.
Przemień naszą obojętność
w serdeczną życzliwość.
Przemień naszą noc
w Twoje światło.
Przemień zimę naszych dusz
w Twoją wiosnę.
Wyprostuj nasze krzywe drogi,
Wypełnij naszą pustkę,
Oczyść nas z pychy,
Pogłębij naszą pokorę,
Rozpal w nas miłość,
Zgaś w nas zmysłowość.
Spraw, abyśmy widzieli siebie,
jak Ty nas widzisz,
Abyśmy mogli poznać Ciebie,
jak to obiecałeś
I byli szczęśliwi
według słowa Twego:
Błogosławieni czystego serca,
albowiem oni Boga oglądać będą.
NOWENNA DO DUCHA ŚWIĘTEGO
Nowenna, czyli dziewięciodniowe nabożeństwo błagalne do Ducha Świętego, wzorowane jest na modlitewnym, oczekiwaniu apostołów na zesłanie obiecanego Ducha Świętego (Dz 2,1-4). Po Wniebowstąpieniu Pana, apostołowie "wrócili do Jerozolimy" i we Wieczerniku przez dziewięć dni "trwali jednomyślnie na modlitwie" razem z Maryją, niewiastami i uczniami Pańskimi (Dz 1,12-14). Z Wieczernika wywodzi się istniejacy w Kościele zwyczaj odprawiania nowenny do Ducha Świętego, zwłaszcza od piątku po uroczystości Wniebowstąpienia Pańskiego do soboty przed uroczystością Zesłania Ducha Świętego.
Kto ma szczególne nabożeństwo do Ducha Świętego i pragnie odprawić sobie tę nowennę w określonej intencji, może uczynić to w dowolnym czasie, np. przed podjęciem ważnej decyzji, przed rozpoczęciem studiów czy innym ważnym wydarzeniem życiowym.
Modlitwa wstępna:
Duchu Święty, Boże, który w dniu narodzin Kościoła raczyłeś zstąpić widomie na apostołów, aby oświecić ich rozum, zapalić serca, utwierdzić w wierze i życie ich uświęcić, błagamy Cię najgoręcej w czasie tej nowenny, abyś również nam raczył udzielić tych samych darów dla naszego uświęcenia i wzrostu chwały Bożej. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Poszczególne dni nowenny:
Dzień pierwszy
W ostatnim dniu oktawy Święta Namiotów, Jezus "zawołał donośnym głosem: Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie, niech przyjdzie do Mnie i pije! A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego" (J 7,37.39).
Módlmy się:
Panie Jezu Chryste, jak drzewo po przyjęciu wody rozwija się i przynosi owoce, również i my pragniemy przyjąć łaskę Ducha Świętego i przynosić owoce cnót. Amen.
Dzień drugi
Pismo Święte poucza:
"Bóg zbawił nas przez obmycie odradzające w Duchu Świętym, którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, abyśmy usprawiedliwieni Jego łaską, stali się w nadziei dziedzicami życia wiecznego" (Tt 3,5-7).
Módlmy się:
Boże, który w Chrzcie Świętym obficie wylałeś na nas Ducha Świętego, spraw łaskawie, aby wspierał On nasze pragnienie nieba, aby nas zachęcał, uczył, oświecał, pocieszał, umacniał, leczył, usprawiedliwiał i zbawiał. Amen.
Dzień trzeci
Pismo Święte poucza:
"Wszyscyśmy w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem" (1 Kor 12,13).
Módlmy się:
Duchu Przenajświętszy, Boże jedności, zgody i pokoju, błagamy Cię pokornie, abyś zawsze jednoczył wszystkich wierzących w Chrystusa w Jego świętym Kościele. Amen.
Dzień czwarty
Pismo Święte poucza:
"Bóg jest tym, który umacnia nas wespół z wami w Chrystusie i który nas namaścił. On też wycisnął na nas pieczęć i zostawił zadatek Ducha w sercach naszych" (2 Kor 1,21-22).
Módlmy się:
Duchu Święty, dziękujemy Ci za to, że nas opieczętowałeś Bożym podobieństwem, które jest zadatkiem szczęścia wiecznego i wezwaniem do świętości. Amen.
Dzień piąty
Pismo Święte poucza:
"Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, wie, że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą" (Rz 8,26-27).
Módlmy się:
Panie Jezu Chryste, dzięki mieszkającemu w nas Duchowi Świętemu, modlitwa nasza zdolna jest ujarzmić szatana i pokusy świata, a także zdolna jest wielbić Ciebie wraz z Ojcem i Duchem Świętym. Amen.
Dzień szósty
Pismo Święte poucza:
"Postępujcie według ducha, a nie spełnicie pożądania ciała. Owocem ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy" (Ga 5,16.22.25).
Módlmy się:
Panie, pomnóż w nas wiarę w Ciebie i zawsze nas oświecaj światłem Ducha Świętego, abyśmy postępowali według ducha i cieszyli się jego owocami. Amen.
Dzień siódmy
Pismo Święte poucza:
"Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który w was jest, a którego macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie? Za wielką bowiem cenę zostaliście nabyci. Chwalcie więc Boga w waszym ciele" (1 Kor 6,19-20).
Módlmy się:
Boże, dopóki żyjemy w ciele, walczymy ze złem, spraw przeto, abyśmy umieli opanować wszelkie pokusy i popędy przy pomocy mieszkającego w nas Ducha Świętego, abyśmy żyli wiecznie. Amen.
Dzień ósmy
Pismo Święte poucza:
"Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują. Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha - Duch przenika wszystko, nawet głębokości Boga samego" (1 Kor 2, 1 ).
Módlmy się:
Przybądź, Duchu Święty, napełnij serca Twoich wiernych i zapal w nich ogień Twojej miłości, abyśmy miłowali Boga całym sercem i otrzymali wieczne szczęście. Amen.
Dzień dziewiąty
Pismo Święte poucza:
"Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wichru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić (Dz 2,1-4).
Módlmy się:
Duchu Święty, który sprawiłeś, że apostołowie mówili różnymi językami, spraw abyśmy w życiu chrześcijańskim potrafili mówić językiem słów, językiem czynów, językiem przykładu i wszystkimi możliwymi językami dla pomnożenia chwały Bożej. Amen.
Ojcze Nasz...
Módlmy się:
Boże, Ty otworzyłeś nam bramy życia wiecznego, wywyższając Chrystusa i zsyłając nam Ducha Świętego, spraw, aby tak wielkie dary umocniły nasze oddanie się Tobie i pomnożyły naszą wiarę. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Litania do Ducha Świętego
(do prywatnego odmawiania)
Kyrie eleison. Christe eleison. Kyrie eleison.
Chryste usłysz nas
Chryste, wysłucha j nas.
Ojcze z nieba; Boże, ZMIŁUJ SIĘ NAD NAMI
Synu, Odkupicielu świata, Boże
Duchu Święty, Boże
Święta Trójco, jedyny Boże.
Duchu Święty, od Ojca i Syna pochodzący,
Duchu Święty, któryś na początku świata unosił się nad wodami i udzieliłeś im płodności,
Dachu Święty, któryś przemawiał przez święte sługi Boże,
Duchu Święty, którego namaszczenie daje nam poznać wszystkie rzeczy,
Duchu Święty, który dajesz świadectwo o Jezusie Chrystusie,
Duchu Prawdy, który nas nauczasz wszystkiego,
Duchu Święty, któryś zstąpił na Maryję Pannę,
Duchu Pański, który napełniasz okrąg ziemi,
Duchu Święty, w nas przebywający,
Duchu mądrości i rozumu,
Duchu rady i .męstwa,
Duchu umiejętności i pobożności,
Duchu bojaźni Bożej,
Duchu łaski i miłosierdzia,
Duchu miłości i pokoju;
Duchu pokory i czystości,
Duchu dobroci i cichości,
Duchu różnorakich. łask,
Duchu przenikający skrytości Boże,
Duchu Święty, modlący się za nami wzdychaniem niewymownym,
Duchu Święty, któryś zstąpił na Jezusa Chrystusa w postaci gołębicy,
Duchu Święty, przez którego na nowo się rodzimy,
Duchu Święty, napełniający serca nasze miłością,
Duchu Święty przysposabiający nas za dzieci Boże,
Duchu Święty, któryś zstąpił na Apostołów w postaci ognistych języków,
Duchu Święty, który według swej woli wszystkim rozdajesz dary,
Bądź nam miłościw, odpuść nam, Panie,
Bądź nam miłościw, wysłuchaj nas, Panie,
Od wszelkiego złego, ZACHOWAJ NAS PANIE
Od wszelkiego grzechu,
Od pokus i zasadzek złego ducha,
Od zuchwałości i rozpaczy,
Od sprzeciwiania się uznanej prawdzie,
Od uporu i zatwardziałości serca,
Od wszelkiej zmazy ciała i duszy,
Od ducha nieprawości,
Od wszelkiej pychy i kłamstw,
Od wszelkiej obłudy i nieszczerości,
Od próżności i lekkomyślności,
Od lenistwa i niedbalstwa w służbie Twojej,
Od sprzeciwiania się natchnieniom Twoim,
Od wszelkiej nieroztropności i pomyłek,
Od wszelkich złych duchów,
Przez Twoje przedwieczne pochodzenie od Ojca i Syna, WYBAW, NAS PANIE
Przez poczęcie Jezusa Chrystusa, które się stało za Twoją sprawą,
Przez Twoje zstąpienie na Jezusa Chrystusa w Jordanie,
Przez Twoje zstąpienie w dzień Zielonych Świąt,
Przez Twoją miłość i miłosierdzie Twe nieskończone,
W wielki dzień sądu
My grzeszni, CIEBIE PROSIMY, WYSŁUCHAJ NAS, PANIE
Abyśmy żyjąc duchem, duchem takie działali,
Abyśmy pomnąc na to, że jesteśmy świątynią Twą,
Duchu Święty, nigdy jej nie znieważyli,
Abyśmy żyjąc duchem, nie szli za skłonnościami ciała,
Abyśmy sprawy ciała duchem umartwiali,
Abyśmy nigdy nie zasmucali Ciebie, któryś jest Świętym Duchem Bożym,
Abyśmy zachowali jedność umysłów w związce pokoju,
Abyśmy łatwo nie wierzyli wszystkim duchom,
Abyśmy doświadczali duchy, czy są od Boga,
Abyś w nas odnowił ducha prawego,
Abyś nas prostą drogą prowadził ku zbawieniu wiecznemu
Abyś nas umacniał twym wszechwładnym duchem
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam Panie;
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas Panie,
Baranku Boży, który gładzisz grzechy śwista, zmiłuj się nad nami.
Módlmy się. Błagamy Cię, Boże wszechmogący, abyś nas nieustannie wspierać raczył łaską Ducha Świętego, byś z miłosierdzia twego oczyszczając zmazy serc naszych, zachował nas także od wszystkiego złego. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Duchu Przenajświętszy, Pocieszycielu strapionych, przeniknij serce moje i roztocz w nim jasne swe światło! Wylej twą rosę niebieską na tę. ziemię niepłodną, aby się jej nieurodzajność skończyła. Spuść iskrę twej miłości aż do przybytku mej duszy, aby tam roznieciła ogień, który by pochłonął wszystkie słabości, niedbalstwa i niedoskonałości moje! Przyjdź więc, o przyjdź słodki Pocieszycielu dusz strapionych, Ucieczko w niebezpieczeństwach i Opiekunie w strapieniach! Przyjdź o Ty, który dusze z plam ich obmywasz i który leczysz ich rany! Przyjdź siło słabych, przyjdź Ojcze sierot, nadziejo nieszczęśliwych i skarbie wszystkich ubogich ! Przyjdź, o Duchu Święty, przyjdź gwiazdo żeglarzy i bezpieczny porcie rozbitków, i racz mieć litość nade mną! Uczyń mą duszę prostą, kochającą i wierną. Spraw, bym chowając serce czyste na ziemi zasłużył oglądać Cię, i cieszyć się Tobą na wieki w niebie. Amen. (Modlitwa św. Augustyna)
Modlitwa do Ducha Świętego
(do prywatnego odmawiania)
W Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen
Wierzę w Boga Ojca...
Przybądź, Duchu Święty,
spuść z niebiosów wzięty
Światła Twego strumień.
Przyjdź, Ojcze ubogich,
Dawco darów mnogich,
przyjdź Światłości sumień!
O najmilszy z Gości,
Słodka serc radości,
Słodkie orzeźwienie.
W pracy Tyś ochłodą,
w skwarze żywą wodą,
w płaczu utulenie.
Światłości najświętsza,
serc wierzących wnętrza
poddaj swej potędze!
Bez Twojego tchnienia
cóż jest wśród stworzenia?
Jeno cierń i nędze!
Obmyj, co nieświęte,
oschłym wlej zachętę,
ulecz serca ranę!
Nagnij, co jest harde,
rozgrzej serca twarde,
prowadź zabłąkane.
Daj Twoim wierzącym,
Tobie ufającym
siedmiorakie dary!
Daj zasługę męstwa,
daj wieniec zwycięstwa,
daj szczęścia bez miary!
Amen.
1. Bądź uwielbiony, Boże Duchu Święty i przyjdź do nas w darze Mądrości.
+ Ojcze nasz.., + Zdrowaś Maryjo.., + Chwała Ojcu..,
2. Bądź uwielbiony, Boże Duchu Święty i przyjdź do nas w darze Rozumu.
+ Ojcze nasz.., + Zdrowaś Maryjo.., + Chwała Ojcu..,
3. Bądź uwielbiony, Boże Duchu Święty i przyjdź do nas w darze Rady.
+ Ojcze nasz.., + Zdrowaś Maryjo.., + Chwała Ojcu..,
4. Bądź uwielbiony, Boże Duchu Święty i przyjdź do nas w darze Męstwa.
+ Ojcze nasz.., + Zdrowaś Maryjo.., + Chwała Ojcu..,
5. Bądź uwielbiony, Boże Duchu Święty i przyjdź do nas w darze Umiejętności.
+ Ojcze nasz.., + Zdrowaś Maryjo.., + Chwała Ojcu..,
6. Bądź uwielbiony, Boże Duchu Święty i przyjdź do nas w darze Pobożności.
+ Ojcze nasz.., + Zdrowaś Maryjo.., + Chwała Ojcu..,
7. Bądź uwielbiony, Boże Duchu Święty i przyjdź do nas w darze Bojaźni Bożej.
+ Ojcze nasz.., + Zdrowaś Maryjo.., + Chwała Ojcu..,
P: Ześlij Ducha Twego, Panie, a powstanie życie,
W: I odnowisz oblicze ziemi.
Módlmy się. Boże, Tyś pouczył serca wiernych światłem Ducha Świętego: daj nam w tymże Duchu poznać, co jest prawe i Jego pociechą zawsze się radować. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
P: Niepokalana Oblubienico Ducha Świętego,
W: Módl się za nami.
Modlitwa o poznanie Pana Jezusa
Duchu Święty, Ty nam dajesz .poznanie Jezusa. Przyjdź ma pociecho, przyjdź ma radości, przyjdź pokoju, siło, światłości; przyjdź o§wieć mnie, bym znalazł źródło orzeźwienia. Jedna kropelka od Ciebie wystarczy, by mi ukazać Jezusa takim, jaki jest. Jezus powiedział, że wyjdziesz naprzeciw niewidzącym, a jam z nich najpierwszy. Nie proszę Cię o inną wiedzę i umiejętność, tylko o wiedzę, jak znaleźć Jezusa, o umiejętność zachowania Go. - Źródło pokoju i światła, przyjdź oświeć mnie: Cierpię głód, przyjdź mnie nakarmić; jestem spragniony, napój mnie, jestem ślepy, oświeć mnie, jestem ubogi, przyjdź mnie wzbogacić.
Maryjo, Najczystsza Oblubienico Ducha Świętego, wyjednaj mi światło, abym poznawszy prawdę, i wiernie pełniąc wolę Bożą, mógł być zaliczonym w poczet dzieci Bożych. Amen.
MAŁY KATECHIZM
Znak Krzyża
W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie:
święć się imię Twoje,
przyjdź Królestwo Twoje,
bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi.
Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj.
I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom.
I nie wódź nas na pokuszenie,
ale nas zbaw ode złego.
Amen.
"Modlitwa jest wzniesieniem duszy do Boga lub prośbą skierowaną do Niego o stosowne dobra" (KKK 2590)
Bóg niestrudzenie wzywa każdą osobę do tajemniczego spotkania z Nim na modlitwie. Modlitwa towarzyszy całej historii zbawienia jako wzajemne przyzywanie się Boga i człowieka. (KKK 2591)
W życiu chrześcijanina konieczna jest modlitwa i nabycie przez niego umiejętności posługiwania się różnymi jej formami.
Wydarzenie modlitwy zostało nam w pełni objawione w Słowie, które stało się ciałem i mieszka między nami. Starać się zrozumieć Jego modlitwę, o której mówią nam Jego świadkowie w Ewangelii, to znaczy zbliżać się do Pana Jezusa, Świętego, jak do płonącego Krzewu: najpierw kontemplować Jego samego na modlitwie, następnie słuchać, w jaki sposób uczy nas modlić się, by w końcu poznać, jak wysłuchuje On naszej modlitwy. (KKK 2598)
Formy modlitwy chrześcijańskiej: adoracja, modlitwa prośby, modlitwa wstawiennicza, modlitwa dziękczynienia, modlitwa uwielbienia.
Pozdrowienie Anielskie
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami, i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus.
Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Przykazanie miłości
"Będziesz miłował Pana Boga twego z całego serca twego, z całej duszy twojej, ze wszystkich sił twoich, ze wszystkiej myśli twojej, a bliźniego swego jak siebie samego".
Dziesięć przykazań Bożych
Jam jest Pan Bóg twój, (który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli).
1. Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną.
2. Nie będziesz brał imienia Pana Boga swego nadaremnie.
3. Pamiętaj, abyś dzień święty święcił.
4. Czcij ojca swego i matkę swoją.
5. Nie zabijaj.
6. Nie cudzołóż.
7. Nie kradnij.
8. Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu.
9. Nie pożądaj żony bliźniego swego.
10. Nie pożądaj żadnej rzeczy bliźniego swego.
Dekalog stanowi Boże prawo, Bożą wolę wobec każdego z nas.
Pozytywnie przyjmuję Boże przykazania i odpowiadam na nie w codziennym życiu.
„"Z całego serca czcij swego ojca, a boleści rodzicielki nie zapominaj! Pamiętaj, że oni cię zrodzili, a cóż im zwrócisz za to, co oni tobie dali?" (Syr 7, 27-28).
Rodzice pierwsi są odpowiedzialni za wychowanie swoich dzieci. (Kto miłuje swego syna, często używa na niego rózgi, aby na końcu mógł się nim cieszyć (Kto miłuje swego syna, często używa na niego rózgi, aby na końcu mógł się nim cieszyć (Syr 30,1-2). A wy, ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu waszych dzieci, lecz wychowujcie je, stosując karcenie i napominanie Pańskie! (Ef 6, 4).)
Czwarte przykazanie jest wyraźnie skierowane do dzieci, określając ich relację do ojca i matki, i innych członkami rodziny. Domaga się okazywania czci, miłości i wdzięczności dziadkom i przodkom. Obejmuje wreszcie obowiązki uczniów względem nauczycieli, pracowników względem pracodawców, podwładnych względem przełożonych, obywateli względem ojczyzny oraz tych, którzy nią rządzą lub kierują. Przykazanie to wskazuje i obejmuje obowiązki rodziców, opiekunów, nauczycieli, przełożonych, urzędników państwowych, rządzących, wszystkich tych, którzy sprawują władzę nad drugim człowiekiem lub nad wspólnotą osób.
Gniew i nienawiść są przeciwne piątemu przykazaniu.
Postawa chrześcijańska to przebaczenie i zgoda z bliźnimi, sprzeciw wobec agresji i przemocy, otwartość na uzdrawiającą moc Jezusowej miłości.
Musimy bronić się przed odruchami nienawiści i gniewu, a patrzeć na ludzi z miłością. Naszą skłonność do gniewu musimy nieustannie poddawać działaniu uzdrawiającej miłości Jezusa - sami z siebie nie jesteśmy w stanie jej przezwyciężyć.
Życie jest najcenniejszym darem Boga.
Postawa chrześcijańska to szacunek dla życia ludzkiego i gotowość bronienia go w każdym niebezpieczeństwie.
"Życie ludzkie jest święte, ponieważ od samego początku domaga się <<stwórczego działania Boga>> i pozostaje na zawsze w specjalnym odniesieniu do Stwórcy, jedynego swego celu. Sam Bóg jest Panem życia, od jego początku aż do końca. Nikt, w żadnej sytuacji, nie może rościć sobie prawa do bezpośredniego niszczenia niewinnej istoty ludzkiej" (KKK 2258)
"Szczęśliwi czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą" (Mt 5, 8) Brak czystości jest powodem wielu ludzkich dramatów. Bóg pragnie czystości naszych serc dla naszego szczęścia.
Naszym zadaniem jest szacunek dla ludzkiego ciała, otwarcie na Bożą pomoc w przezwyciężaniu pokus prowadzących do nieczystości.
Powinniśmy zawsze umiejętne i odpowiedzialnie korzystać z dóbr materialnych.
"Nie kradnij" to kradzieże, brakoróbstwo, niszczenie dobra wspólnego, kradzież ukryta, oszustwa, haracz szkolny, rabunek, gry hazardowe.
"Królestwa Bożego nie osiągną (…) złodzieje, chciwcy oraz pijacy, oszczercy i rabusie" (1Kor 6, 10)
"Kłamstwo polega na mówieniu nieprawdy z intencją oszukania".
Obmowa i oszczerstwo niszczą dobre imię i cześć bliźniego.
Pochlebstwo jest grzechem powszednim, gdy zmierza jedynie do bycia miłym, uniknięcia zła, zaradzenia potrzebie, otrzymania uprawnionych korzyści.
Próżność lub samochwalstwo stanowią grzech przeciw prawdzie.
Wszelkie wykroczenie przeciw sprawiedliwości i prawdzie nakłada obowiązek naprawienia krzywd, nawet, jeśli jego sprawca otrzymał przebaczenie.
Uwielbienie Trójcy Świętej
Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu,
jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen.
Wyrzeczenie się Zła i wyznanie wiary
- Czy wyrzekasz się grzechu, aby żyć w wolności dzieci Bożych?
- Wyrzekam się.
- Czy wyrzekasz się wszystkiego, co prowadzi do zła, aby Cię grzech nie opanował?
– Wyrzekam się.
- Czy wyrzekasz się szatana, który jest głównym sprawcą grzechu?
– Wyrzekam się.
- Czy wierzysz w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi?
– Wierzę.
- Czy wierzysz w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego, Pana Naszego, narodzonego z Maryi Dziewicy, umęczonego i pogrzebanego, który powstał z martwych i zasiada po prawicy Ojca? – Wierzę.
- Czy wierzysz w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, obcowanie Świętych, odpuszczenie grzechów, zmartwychwstanie ciała i życie wieczne?
– Wierzę.
- Taka jest nasza wiara. Taka jest wiara Kościoła, której wyznawanie jest naszą chlubą, w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.
– Amen.
Skład Apostolski
Wierzę w Boga Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi. I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego, Pana naszego, który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion. Zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał. Wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego, stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, Świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.
Skład Apostolski jest to krótkie wyznanie wiary chrześcijańskiej.
Ten Skład nazywa się Apostolski dlatego, że zawiera prawdy, których uczyli Apostołowie z rozkazu Pana Jezusa.
Skład Apostolski składa się z dwunastu części, czyli artykułów wiary:
1. Wierzę w Boga Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi.
2. Wierzę w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego, Pana naszego,
3. (Wierzę w Jezusa Chrystusa,) który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny
4. (Wierzę, że Pan Jezus)…, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion
5. (Wierzę, że Pan Jezus)... zstąpił do piekieł trzeciego dnia zmartwychwstał
6. (Wierzę, że Pan Jezus)... wstąpił na niebiosa, siedzi na prawicy Boga Ojca Wszechmogącego
7. (Wierzę, że Pan Jezus)... stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych
8. (Wierzę)... w Ducha Świętego
9. (Wierzę)... w Święty Kościół powszechny, świętych obcowanie
10. (Wierzę)... w grzechów odpuszczenie
11. (Wierzę)... w ciała zmartwychwstanie
12. (Wierzę)... w żywot wieczny. Amen
Artykuł pierwszy: „Wierzę w Boga, Ojca Wszechmogoącego, Stworzyciela nieba i ziemi”.
Wiara jest przylgnięciem osobistym całego człowieka (rozumu i woli) do Boga, który się objawia poprzez czyny i słowa (KKK 176). Podwójny wymiar: przylgnięcie do Osoby i do Prawdy (KKK 177),
Wierzyć mamy w prawdy objawione przez Boga, a zawarte w Składzie Apostolskim.
Tajemnica wiary jest to prawda, którą poznajemy z Objawienia Bożego, lecz jej zrozumieć nie możemy.
O prawdach objawionych dowiadujemy się z Pisma św. i z Tradycji.
Pismo św. jest to zbiór ksiąg napisanych pod natchnieniem Ducha Świętego, które Kościół Katolicki przechowuje i podaje jako objawienie Boże.
Źródłem informacji o Bogu i Jego czynach jest Pismo św.
Biblia jest żywym słowem Boga - księgą napisaną przez ludzi pod natchnieniem Ducha Świętego.
"Do sporządzenia ksiąg świętych Bóg wybrał ludzi, którymi posłużył się jako używającymi swoich zdolności i sił, by dzięki Jego działaniu w nich i przez nich oni sami jako prawdziwi autorzy przekazali na piśmie to wszystko, i tylko to, czego On chciał" (KKK 106)
Pismo święte jest księgą, poprzez którą Bóg mówi do człowieka.
Tradycja czyli Podanie ustne jest to zbiór objawionych prawd Bożych nie spisanych przez Apostołów, które Kościół Katolicki przechowuje i do wierzenia podaje.
Przez słowa „Wierzę w Boga” wyznajemy, że Pan Bóg jest.
Bóg objawia nam siebie, chce pokazać, kim JEST i jaki JEST.
JHWH - JESTEM, KTÓRY JESTEM - prawda o odwiecznym istnieniu Boga, Bóg ojców... Ojciec narodu wybranego, Stwórca, Opiekun.
Przyjęcie prawdy, że "Bóg jest jeden", to wiara w prawdziwego (osobowego) Boga, zaufanie Mu, uznanie Jego panowania we własnym życiu.
Przyroda i całe stworzenie to jeden ze sposobów objawiania się Boga człowiekowi.
Dowodem prawdziwości Boga, Ojca Jezusa Chrystusa. Jest Jego miłość do wszystkich stworzeń, zwłaszcza do ludzi. Zaufanie bogom fałszywym prowadzi do zguby, zaufanie Bogu prawdziwemu - do ocalenia życia w wieczności, do zbawienia.
Główne prawdy wiary
- Jest jeden Bóg.
- Bóg jest Sędzią sprawiedliwym, który za dobre nagradza, a za złe karze.
- Są trzy Osoby Boskie: Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty.
- Syn Boży stał się człowiekiem i umarł na krzyżu dla naszego zbawienia.
- Dusza ludzka jest nieśmiertelna.
- Łaska Boża jest do zbawienia koniecznie potrzebna.
Cnoty Boskie
Wiara
Nadzieja
Miłość
Akt Wiary
Wierzę w Ciebie, Boże żywy, W Trójcy jedyny, prawdziwy, Wierzę, coś objawił, Boże, Twe słowo mylić nie może.
Akt Miłości
Boże, choć Cię nie pojmuję, Jednak nad wszystko miłuję, Nad wszystko, co jest stworzone, Boś Ty dobro nieskończone.
Akt Nadziei
Ufam Tobie, boś Ty wierny, Wszechmocny i miłosierny. Dasz mi grzechów odpuszczenie, Łaskę i wieczne zbawienie.
W swoim życiu jestem zobowiązany do naśladowania miłości Boga i jej praktycznego realizowania.
Miłość Boga do nas polega na tym, że dał Syna, który oddał za nas życie, co nas zobowiązuje do wzajemnej miłości. Miłość upodabnia na s do Boga. Szczytem miłości jest miłość nieprzyjaciół.
Tym, co niszczy naszą miłość i różni ją od miłości Bożej jest grzech.
"A nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany" (Rz 5,5).
W nadziei: liczymy na miłosierdzie Boga, mamy odpuszczenie grzechów, spodziewamy się nowego nieba i nowej ziemi, w śmierci mamy nadzieję zmartwychwstania, oczekujemy Bożej nagrody (1 Kor 2,9), jesteśmy zabezpieczeni przed rozpaczą.
Pan Bóg jest to Duch najdoskonalszy, Stworzyciel świata i nasz najlepszy Ojciec.
Pan Bóg jest wszędzie: w niebie, na ziemi i na każdym miejscu.
Pana Boga nie widzimy, bo Pan Bóg jest duchem.
Pana Boga zobaczymy w niebie.
Pan Bóg nas widzi zawsze i wszędzie, widzi nasze dobre uczynki, nasze grzechy, zna nasze myśli.
Pan Bóg jest tylko jeden, ale w trzech Osobach.
Jezus Chrystus nas pouczył, że są trzy Osoby Boskie: Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty.
Zasadniczą tajemnicą naszej wiary jest tajemnica Trójcy Świętej: Ojca, Syna i Ducha Świętego (KKK 261).
Trzy Osoby Boskie razem nazywamy Trójcą Przenajświętszą.
Trójca Przenajświętsza jest, to Bóg Ojciec, Boży Syn i Duch Święty, trzy Osoby, a jeden Bóg.
Pana Boga nazywamy najlepszym Ocem, bo stworzył i kocha nas oraz opiekuje się nami.
Pana Boga nazywamy Stworzycielem, bo własną mocą stworzył cały świat.
Stworzyć, to znaczy uczynić coś z niczego.
Najdoskonalszymi stworzeniami w niebie są aniołowie.
Aniołowie są to stworzenia Boże, które mają rozum i wolną wolę, ale nie mają ciała.
Pan Bóg stworzył aniołów na chwałę swoją i na posługę około zbawienia ludzkiego.
Aniołowie byli dobrymi i szczęśliwymi.
Nie wszyscy aniołowie wytrwali w dobrem; wielu aniołów zgrzeszyło i straciło łaskę Boską.
Aniołowie, którzy zgrzeszyli, nazywają się złymi duchami, szatanami lub diabłami.
Aniołów, którzy się nami opiekują, nazywamy Aniołami Stróżami.
Anioł Stróż czuwa nade mną, odwodzi od złego, a nakłania do dobrego.
Najdoskonalszym stworzeniem na ziemi jest człowiek.
Człowiek jest to stworzenie Boże, złożone z ciała i duszy nieśmiertelnej.
Pan Bóg stworzył człowieka, aby Go poznawał, kochał, wiernie wypełniał Jego wolę i miał udział w życiu Bożym.
Dusza ludzka jest to duch rozumny i wolny, który ożywia nasze ciało i w nim działa.
Dusza ludzka jest nieśmiertelna, to znaczy, że nigdy nie umrze.
Pan Bóg stworzył dwoje ludzi: Adama i Ewę.
Pan Bóg osadził Adama i Ewę w raju.
Raj był to piękny ogród, w którym znajdowały się różne drzewa urodzajne.
Pierwszych ludzi obdarzył Pan Bóg swoją łaską.
Pierwsi ludzie nie wytrwali w łasce Bożej, bo zerwali przyjaźń z Bogiem przez grzech.
Pierwszych rodziców do tego grzechu namówił szatan, który przyjął postać węża.
Grzech Adama i Ewy nazywa się grzechem pierworodnym.
Pierwsi ludzie zostali ukarani za grzech pierworodny na duszy i na ciele.
Utracili łaskę Boską, stali się skłonniejsi do złego, niż do dobrego i zasłużyli na potępienie wieczne.
Zostali wygnani z raju, skazani na pracę, cierpienie, choroby i śmierć.
Grzech Adama i Ewy i nam zaszkodził, bo wszyscy się w nim rodzimy.
Od grzechu pierworodnego Pan Bóg zachował Najświętszą Maryję Pannę - Matkę Zbawiciela.
Ludzie mogą odzyskać łaską Bożą przez Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela.
Chrześcijaninem jest każdy ochrzczony
Chrześcijanami nazywamy się my wszyscy, którzy jesteśmy ochrzczeni i wierzymy w Chrystusa Pana.
Katolikiem jest ten chrześcijanin, który należy do Kościoła rzymsko-katolickiego.
Dobrym katolikiem jest ten, kto wierzy w prawdy przez Boga objawione, a przez Kościół do wierzenia podane i zachowuje przykazania Boskie i kościelne.
Dobrzy katolicy, jeżeli wytrwają w dobrem, zasłużą po śmierci na szczęście wieczne w niebie.
Proroctwo jest to przepowiednia zdarzeń przyszłych, których nikt prócz Pana Boga przewidzieć nie może.
Prorok to osoba wybrana przez Boga i mówiąca w Jego imieniu.
Przyobiecanym przez proroków przepowiedzianym Odkupicielem jest Jezus Chrystus.
Artykuł drugi: "Wierzę w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego, Pana naszego".
Wyznajemy, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym, drugą osobą Trójcy Przenajświętszej.
Zbawienie pochodzi od Boga i oparte jest na Jego przebaczeniu. Chrystus jako dobry Pasterz szuka, a Ojciec czeka na syna z przebaczającą miłością.
Człowiek, aby mógł dostąpić zbawienia, musi się nawrócić. Przykładem nawrócenia może być św. Paweł - Dz 9, 1-22; 22, 3-21.
Imię Jezus znaczy: "Pan - Kyrios", "Zbawiciel - Soter" to Pan Jedyny, Pan Wszechwładny, Pan dziejów całego świata, przychodzący na ziemię zbawia wszystkich, od Adama do ostatniego jego potomka.
Słowo Chrystus znaczy: Pomazaniec albo Mesjasz.
Imiona 12 Apostołów: Piotr, Jakub, Jan, Andrzej, Filip, Bartłomiej, Mateusz, Tomasz, Jakub (syn Alfeusza), Tadeusz, Szymon Gorliwy, Judasz (zastąpił go później Maciej)
Artykuł trzeci: "Wierzę w Jezusa Chrystusa, który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryl Panny".
Imię Jezus znaczy - "Bóg zbawia"; w tym imieniu jest nasze zbawienie, dlatego wymawiamy je zawsze z szacunkiem.
Przez te słowa: "Który się począł z Ducha Świętego, narodził się a Maryi Panny" wyznajemy, że Syn Boży stał się człowiekiem.
Syn Boży stał się człowiekiem w taki sposób, że nie przestając być Bogiem, przyjął ludzkie, ciało i duszę.
Syn Boży stał się człowiekiem, aby nas uwolnić od grzechu i wysłużyć nam niebo.
Ta prawda, że Syn Boży stał się człowiekiem, nazywa się tajemnicą Wcielenia.
Jezus Chrystus jest to Syn Boży, który stał się człowiekiem dla naszego zbawienia.
Jezus Chrystus jest pełnią objawienia się Boga: wszystko, co Bóg chciał nam o sobie powiedzieć, najpełniej wyraził w Chrystusie.
Matką Pana Jezusa jest Najświętsza Maryja Panna.
Matka Boża jest również naszą Matką, gdyż Syn Boży, odkąd stał się człowiekiem, jest naszym Bratem.
Maryja wierzy i pielgrzymuje idąc z nami, modli się i wierzy z nami. Z Nią, wybraną przez Boga, nasza wiara jest większa, nasza miłość jest silniejsza, a nasza nadzieja jest niezniszczalna.
Postaw Maryi wobec Dobrej Nowiny:
- Maryja przyjmuje ją z wiarą
- spieszy, aby zanieść ją innym
- wzbudza radość innych
- wielbi Boga i raduje się Nim
- pomaga, służy
- jest posłuszna Bożemu prawu
- strzeże go i rozważa w swoim sercu
- trwa przy Jezusie trudnych chwilach
- staje się Matką uczniów Jezusa (Matką Kościoła)
Sposób odmawiania Różańca
Skład Apostolski (Wierzę w Boga Ojca …)
Modlitwa Pańska (Ojcze nasz)
Pozdrowienie Anielskie (Zdrowaś Maryjo…) => wiara
Pozdrowienie Anielskie (Zdrowaś Maryjo…) => nadzieja
Pozdrowienie Anielskie (Zdrowaś Maryjo…) => miłość
Uwielbienie Trójcy Przenajświętszej (Chwała Ojcu…)
-- Własne intencje
Na pojedynczych paciorkach: Modlitwa Pańska Ojcze nasz… (1 raz)
Na każdym paciorku dziesiątek: Pozdrowienie Anielskie (Zdrowaś Maryjo…) (10 razy)
Na pojedynczych paciorkach: Uwielbienie Trójcy Przenajświętszej (Chwała Ojcu …) (1 raz)
Tajemnice Różańca świętego
Tajemnice radosne:
1. Zwiastowanie.
2. Nawiedzenie Św. Elżbiety przez Maryję.
3. Narodzenie Jezusa w Betlejem.
4. Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni w Jerozolimie.
5. Odnalezienie Pana Jezusa w świątyni w Jerozolimie.
Tajemnice światła:
1. Chrzest Jezusa w Jordanie.
2. Objawienie Jezusa na weselu w Kanie.
3. Głoszenie Królestwa Bożego przez Jezusa i wzywanie do nawrócenia.
4. Przemienienie Jezusa na Górze Tabor.
5. Ustanowienie Eucharystii przez Jezusa
Tajemnice bolesne:
1. Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu.
2. Biczowanie Pana Jezusa.
3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa.
4. Droga Krzyżowa Pana Jezusa.
5. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu.
Tajemnice chwalebne:
1. Zmartwychwstanie Pana Jezusa.
2. Wniebowstąpienie Pana Jezusa.
3. Zesłanie Ducha Świętego.
4. Wniebowzięcie Najśw. Maryi Panny.
5. Ukoronowanie Najśw. Maryi Panny na Królową nieba i ziemi.
Anioł Pański zwiastował Pannie Maryi - i poczęła z Ducha Świętego. Zdrowaś Maryjo...
Oto ja służebnica Pańska - niech mi się stanie według słowa Twego. Zdrowaś Maryjo...
A Słowo Ciałem się stało - i mieszkało między nami. Zdrowaś Maryjo...
Módl się za nami, święta Boża Rodzicielko - abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
Módlmy się. Łaskę Twoją, prosimy Cię, Panie, racz wlać w serca nasze, abyśmy, którzy za zwiastowaniem anielskim wcielenie Chrystusa Syna Twojego, poznali, przez mękę Jego i krzyż do chwały zmartwychwstania byli doprowadzeni. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
W czasie wielkanocnym od południa Wielkiej Soboty do południa soboty przed uroczystością Trójcy Świętej zamiast „Anioł Pański" odmawia się antyfonę „Królowo Niebios".
Królowo niebios, wesel się, Alleluja, Bo ten, któregoś nosić zasłużyła, Alleluja, Zmartwychwstał, jak powiedział, Alleluja.
Módl się za nami do Boga, Alleluja. Raduj się i wesel, Panno Maryjo, Alleluja,
Bo zmartwychwstał Pan prawdziwie, Alleluja.
Módlmy się. Boże, któryś raczył uweselić świat przez zmartwychwstanie Syna swego, Pana naszego, Jezusa Chrystusa, daj, prosimy, abyśmy przez Jego Rodzicielkę, Maryję Pannę, dostąpili radości życia wiecznego. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Pod Twoją obronę uciekamy się, święta Boża Rodzicielko, naszymi prośbami racz nie gardzić w potrzebach naszych, ale od wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać. Panno chwalebna i błogosławiona. O Pani nasza, Orędowniczko nasza, Pośredniczko nasza, Pocieszycielko nasza. Z Synem Swoim nas pojednaj, Synowi Swojemu nas polecaj, Swojemu Synowi nas oddawaj.
Siedem Boleści Najświętszej Maryi Panny
1. Proroctwo Symeona.
2. Ucieczka do Egiptu.
3. Utrata Jezusa na trzy dni.
4. Spotkanie z Chrystusem w drodze na Kalwarię.
5. Trwanie pod krzyżem.
6. Zdjęcie Ciała Chrystusa z krzyża.
7. Pogrzeb Jezusa.
Św. Józef był dla Matki Bożej oblubieńcem, a dla Pana Jezusa opiekunem i żywicielem.
Pan Jezus narodził się w miasteczku Betlejem, w Palestynie.
Najpierw pokłonili się Dzieciątku Jezus pasterze, a potem trzej mędrcy ze Wschodu.
Dzieciątko Jezus krótko pozostało w Betlejem, bo św. Józef, ostrzeżony we śnie przez anioła, że Herod chce je zabić, zabrał Dzieciątko Jezus i Matkę Jego i uszedł do Egiptu.
Jezus wróciwszy z Egiptu przebywał w Nazarecie z Najświętszą Matką i świętym Józefem.
Pan Jezus mając lat dwanaście poszedł z Najświętszą Matką i świętym Józefem do Jerozolimy na święta Wielkanocne i tam pozostał przez trzy dni w kościele.
Pan Jezus mając lat trzydzieści poszedł nad rzekę Jordan; gdzie Go święty Jan Chrzciciel ochrzcił, a potem udał się na pustynię i tam pościł przez czterdzieści dni i nocy.
Pan Jezus wróciwszy z pustyni wybrał dwunastu uczniów, których nazwał apostołami, obchodził z nimi ziemię żydowską i nauczał publicznie.
Pan Jezus nauczał ludzi, że osiągną szczęście wieczne jeżeli będą wierzyć w Boga i zachowywać przykazania.
Pan Jezus okazał, że jest Bogiem przez Swoją świętą naukę i przez cuda zdziałane na ziemi, a zwłaszcza przez zmartwychwstanie.
Cud jest to nadzwyczajne dzieło widzialne, którego nie może dokonać żadne stworzenie, lecz tylko Sam Bóg.
Życie Pana Jezusa jest opisane w czterech Ewangeliach Świętych.
Rady ewangeliczne
1. Dobrowolne ubóstwo
2. Doskonała czystość
3. Zupełne posłuszeństwo dla miłości Jezusa Chrystusa
Błogosławieństwa
1. Błogosławieni ubodzy duchem, albowiem ich jest królestwo niebieskie.
2. Błogosławieni cisi, albowiem oni posiądą ziemię.
3. Błogosławieni, którzy płaczą, albowiem oni będą pocieszeni.
4. Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
5. Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
6. Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądają.
7. Błogosławieni pokój czyniący, albowiem nazwani będą synami Bożymi.
8. Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem ich jest królestwo niebieskie.
Sprawiedliwość chrześcijańska
Unikaj złego
Czyń dobrze
We wszystkim naśladuj Chrystusa
Cnoty główne
Pokora
Szczodrobliwość
Czystość
Życzliwość
Umiarkowanie
Łagodność
Pilność w dobrym
Cnoty kardynalne (główne)
Roztropność
Sprawiedliwość
Wstrzemięźliwość
Męstwo
Dobre uczynki
Modlitwa
Post
Jałmużna czyli miłosierdzie
Uczynki, co do ciała
Głodnych nakarmić,
Spragnionych napoić,
Nagich przyodziać,
Podróżnych w dom przyjąć,
Więźniów pocieszać,
Chorych nawiedzać,
Umarłych grzebać.
Uczynki, co do duszy
Grzeszących upominać,
Nieumiejętnych pouczać,
Wątpiącym dobrze radzić,
Strapionych pocieszać,
Krzywdy cierpliwie znosić,
Urazy chętnie darować,
Modlić się za żywych i umarłych.
Artykuł czwarty: (Wierzę, że Pan Jezus)… "umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion".
Przez słowa: "Umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion" wyznajemy, że Pan Jezus cierpiał i umarł na krzyżu.
Prawdę, że Pan Jezus cierpiał i umarł za nas na krzyżu, nazywamy tajemnicą Odkupienia.
Pan Jezus jest Zbawicielem ludzi dlatego, że cierpiał, umarł na krzyżu i zmartwychwstał dla naszego zbawienia.
Pan Jezus cierpiał i umarł na krzyżu dlatego, aby nas wybawić od potępienia wiecznego.
Pan Jezus cierpiał i umarł jako człowiek, bo jako Bóg nie mógł cierpieć ani umrzeć.
Pan Jezus był ukrzyżowany w Jerozolimie, na górze Kalwarii, która inaczej nazywała się Golgotą, co znaczy Trupia Głowa.
Pan Jezus był ukrzyżowany w Wielki Piątek w południe, a umarł o godzinie trzeciej po południu.
Pan Jezus był złażony do grobu tego samego dnia, którego umarł, to jest w piątek wieczorem.
Cierpienie dotyka wszystkich bez wyjątku. Jest ono owocem grzechu pierworodnego
Dla naszych zmarłych możemy ofiarować: modlitwę, Komunię św., odpusty, dobre uczynki, a także powinniśmy mieć pamięć o zmarłych i szacunek dla cmentarzy.
Jako ochrzczeni żyjemy nadzieją chrześcijańską wobec nieuchronności umierania.
Stacje pogrzebu: dom - pozdrowienie wspólnoty niosące słowa pociechy, nadziei, i zwrócenie uwagi na perspektywy wiary w Chrystusie zmartwychwstałym; kościół - liturgia słowa, która pokazuje tajemnicę śmierci w świetle śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, Ofiara eucharystyczna, w której łączymy się z Chrystusem i przyjmujemy Go pod postacią chleba na życie wieczne; cmentarz - pożegnanie zmarłego, w którym polecamy go Bogu.
"Oczekiwanie jednak nowej ziemi nie powinno osłabiać, lecz ma raczej pobudzać zapobiegliwość, aby uprawiać tę ziemię, na której wzrasta ciało nowej rodziny ludzkiej, mogące dać pewne wyobrażenie nowego świata. Przeto, choć należy starannie odróżniać postęp ziemski od wzrostu Królestwa Chrystusowego, to przecież dla Królestwa Bożego nie jest obojętne, jak dalece postęp ten może przyczynić się do lepszego urządzenia społeczności ludzkiej". KKK 1049
Stacje drogi krzyżowej
1. Pan Jezus skazany na śmierć.
2. Jezus Chrystus bierze krzyż na swoje ramiona.
3. Jezus Chrystus upada pod krzyżem po raz pierwszy.
4. Jezus Chrystus spotyka swoją Matkę.
5. Szymon Cyrenejczyk pomaga nieść krzyż Chrystusowi.
6. Weronika ociera twarz Jezusowi Chrystusowi.
7. Jezus Chrystus upada pod krzyżem po raz drugi.
8. Jezus Chrystus pociesza niewiasty jerozolimskie.
9. Jezus Chrystus upada pod krzyżem po raz trzeci.
10. Jezus Chrystus z szat odarty.
11. Jezus Chrystus przybity do krzyża.
12. Jezus Chrystus umiera na krzyżu.
13. Jezus Chrystus zdjęty z krzyża.
14. Ciało Jezusa Chrystusa złożone do grobu.
Sposób odmawiania Koronki do Miłosierdzia Bożego
Modlitwa Pańska (Ojcze nasz)
Pozdrowienie Anielskie (Zdrowaś Maryjo)
Wyznanie wiary (Wierzę w Boga Ojca)
Na pojedynczych paciorkach:
- Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Tobie Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo Najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa.
- Na przebłaganie za grzechy nasze i całego świata.
Na każdym paciorku dziesiątek:
- Dla Jego bolesnej Męki
- Miej miłosierdzie dla nas i całego świata.
Doksologia końcowa po pięciu dziesiątkach:
- Święty Boże, Święty Mocny, Święty nieśmiertelny, Zmiłuj się nad nami i nad całym światem. (3 razy)
- O Krwi i Wodo, któraś wytrysnęła z Najświętszego serca jezusowego. Ufamy Tobie. (3 razy)
- Jezus, ufam Tobie. (3 razy)
Abyśmy mogli skorzystać ze skutków śmierci Chrystusa na krzyżu, przez co nas zbawił, ustanowił siedem sakramentów, przez które nas uświęca i obdarza swoją łaską. (o sakramentach patrz także w Artykule 9)
Sakramenty - to widzialne i skuteczne znaki łaski, w których Bóg, przez Chrystusa w Duchu Świętym, ofiaruje wierzącemu człowiekowi zycie Boże (zbawienie). Człowiek przyjmując ten dar we wspólnocie Kościoła, jednoczy się z Bogiem i w najlepszy sposób uwielbia Go.
Chrzest, Bierzmowanie i sakr. Święceń udzielają łaski i "wyciskają charakter sakramentalny". Jest to znak trwały, niezmywalny, dlatego nigdy nie są powtarzane - otrzymujemy je tylko raz.
Słowo "chrzest" oznacza "zanurzenie".
Istota chrztu:
Słowo: "(mówi się imię chrzczonego) … ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego"
Znak: polanie wodą, namaszczenie krzyżmem, nałożenie białej szaty, zapalenie świecy od paschału.
Łaska: odpuszczenie grzechu pierworodnego i wszystkich grzechów osobistych; narodzenie do nowego życia, przez które człowiek staje się przybranym dzieckiem Ojca, członkiem Chrystusa, świątynią Ducha Świętego; wprowadza do wspólnoty Kościoła i uczestniczenia w kapłaństwie Chrystusa; wyciska niezatarte znamię.
Polecenie: Mt 28, 19-20
Szafarzem zwyczajnym chrztu jest biskup, kapłan lub diakon. W przypadku konieczności morze ochrzcić (nawet nieochrzczony), kto ma intencję czynienia tego, co czyni Kościół, udzielając tego sakramentu.
Słowo "bierzmowanie" (łac. confirmatio) oznacza "umocnienie".
Bierzmowanie to sakrament, w którym Duch Święty umacnia chrześcijanina, aby swoją wiarę mężnie wyznawał, bronił jej i według niej żył.
Istota bierzmowania:
Słowo: "Przyjmij znamię daru Ducha Świętego"
Znak: włożenie rąk na głowę bierzmowanego - biblijny gest oznaczający wezwanie darów Ducha Świętego; namaszczenie jego czoła krzyżmem św. - symbolizuje siłę, królewską godność, dobre czyny, skutki daru Ducha Świętego, znamię Pańskie, niezniszczalny charakter, łaska szerzenia nauki Chrystusowej
Łaska: udoskonala łaskę chrztu; jest sakramentem, który daje Ducha Świętego, aby w nas pogłębić łaskę dziecięctwa Bożego, zjednoczyć nas ściślej z Chrystusem, uczynić silniejszą naszą więź z Kościołem, włączyć nas pełniej w jego misję i pomóc w dawaniu świadectwa wierze chrześcijańskiej przez słowo, które towarzyszy dziełom (1317).
Polecenie: J 15, 26-27; J 16, 13-15 inne: 1Kor 12, 13; Tt 3, 5; Iż 11, 1-3a
Szafarzem bierzmowania jest biskup, w pewnych wypadkach może udzielić go również kapłan.
Eucharystia jest źródłem życia chrześcijańskiego; centralnym i kulminacyjnym punktem życia całego Kościoła; uobecnieniem się Ofiary krzyżowej Jezusa Chrystusa.
Słowo (gr) "eucharystia" oznacza "dziękczynienie".
Słowo: słowa przeistoczenia,
Znak: chleb i wino,
Łaska: pogłębia nasze zjednoczenie z Chrystusem; podtrzymuje i odnawia życie łaski (otrzymane na chrzcie św.); chroni przed grzechem; umacnia wolę; umacnia i uzdalnia do miłości; gładzi grzechy powszednie; zachowuje nas od przyszłych grzechów śmiertelnych; buduje Kościół, mistyczne Ciało Chrystusa; otwiera i zobowiązuje do pomocy ubogim
Polecenie: J 6, 51-56 inne: 1Kor 11, 23-25
Szafarzem Eucharystii jest kapłan.
Systematycznie spotykam się z Chrystusem we wspólnocie na niedzielnej Eucharystii; ponoszę odpowiedzialność za świętowanie niedzieli w rodzinie i otoczeniu.
Celebracja Eucharystii obejmuje zawsze: głoszenie słowa Bożego, dziękczynienie składane Bogu Ojcu za wszystkie Jego dobrodziejstwa, a zwłaszcza za dar Jego Syna; konsekrację chleba i wina oraz uczestniczenie w uczcie liturgicznej przez przyjmowanie Ciała i Krwi Pana. Elementy te konstytuują jeden i ten sam akt kultu. (KKK 1408)
Liturgia słowa to żywy dialog Boga z ludźmi.
Uczestnictwo w liturgii słowa musi być aktywne, czyli charakteryzować się postawą słuchania z gotowością odpowiedzi na Boże słowo.
Słowo Boże, uważnie wysłuchane i przyjęte: rodzi wiarę; pobudza ją; angażuje w trosce o innych ludzi (wypowiadamy ją w wezwaniach modlitwy wiernych); skłania do ofiarności na rzecz innych; przygotowuje do ofiarowania się razem z Chrystusem Bogu; prowadzi do lepszego życia, na co dzień.
"Błogosławieni, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je" (Łk 11,28).
Człowiek: składa dary; ofiaruje siebie z Chrystusem Bogu; Chrystus: przemienia dary w swoje Ciało i Krew; ofiaruje się za nas swojemu Ojcu
LITURGIA EUCHARYSTYCZNA - modlitwa dziękczynienia; prefacja - dziękczynna modlitwa Kościoła; "Święty..." - modlitwa uwielbienia Boga; modlitwa eucharystyczna - modlitwa Kościoła z prośbą o przemianę chleba i wina i modlitwa za Kościół; "Ojcze nasz" - modlitwa w imieniu wszystkich ludzi; KOMUNIA ŚWIĘTA - uczta eucharystyczna, osobiste spotkanie z Jezusem.
Chrystus we Mszy św. oddaje Bogu i ludziom całego siebie.
Będąc katolikiem przedłużam udział w liturgii Mszy św. w życiu codziennym oraz angażuję się w misję Kościoła jako skutek mojego autentycznego przeżywania Eucharystii.
Na zakończenie Mszy św. jesteśmy posłani, aby błogosławić, przedłużać to, co przeżyliśmy w Eucharystii i przybliżać innych do Chrystusa.
Pozdrowienie Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie
Niechaj będzie pochwalony Przenajświętszy Sakrament, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen
Chrystus troszczy się o duchowe życie człowieka, dlatego Jezus zostawił Kościołowi dwa widzialne znaki, w których zawarł dar uzdrawiania chorych na ciele i duszy, są to: sakrament pokuty i pojednania oraz sakrament namaszczenia chorych.
Wyzdrowienie chorego jest zawsze darem.
Istota sakramentu namaszczenia chorych:
Słowo: "Przez to święte namaszczenie niech pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaska Ducha Świętego. Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwignie."
Znak: namaszczenie olejem świętym czoło i ręce chorego
Łaska: "Skutki specjalnej łaski sakramentu namaszczenia chorych są następujące:
- zjednoczenie chorego z męką Chrystusa dla jego własnego dobra oraz dla dobra całego Kościoła;
- umocnienie, pokój i odwaga, by przyjmować po chrześcijańsku cierpienia choroby lub starości;
- przebaczenie grzechów, jeśli chory nie mógł go otrzymać przez sakrament pokuty;
- powrót do zdrowia, jeśli to służy dobru duchowemu;
- przygotowanie na przejście do życia wiecznego." (KKK 1532 )
Polecenie: Jk 5, 14-15
Szafarzem sakramentu namaszczenia chorych jest kapłan.
"Sakrament święceń jest sakramentem, dzięki któremu posłanie, powierzone przez Chrystusa Apostołom, nadal jest spełniane w Kościele aż do końca czasów. Jest to więc sakrament posługi apostolskiej. Obejmuje on trzy stopnie: episkopat, prezbiterat i diakonat" (KKK1536).
Istota sakramentu kapłaństwa:
Słowo: modlitwa konsekracyjna
Znak: włożenie rąk; namaszczenie krzyżmem świętym; przekazanie symboli przejmowanej służby (diakon - stuła, księga Ewangelii, przekazanie przez biskupa i kapłana pocałunku pokoju; prezbiter - nałożenie stuły i ornatu, namaszczenie krzyżmem św. dłoni, przekazanie pateny z hostią I kielich z winem I wodą; biskup - namaszczenie głowy, przekazanie księgi Ewangelii, mitry, pierścienia, pastorału, biskupi I kapłani składają życzenia szczęścia i błogosławieństwa)
Łaska: posłannictwo od Boga: głoszenie słowo Bożego; sprawowanie sakramentów; karmienie łaską Bożą; służba Kościołowi; gromadzenie Kościoła.
Polecenie: Mt 28, 20 oraz Ostatnia Wieczerza
Szafarzem święceń jest biskup; (włożenie rąk): diakona - tylko biskup, prezbiter - biskup kapłaństwa jest biskup, biskup - biskupi.
Sakrament małżeństwa to: włączenie ludzkiej miłości w miłość Chrystusa i nierozerwalny związek mężczyzny i kobiety I otwarcie na płodność; udzielają go sobie chrześcijańscy narzeczeni w obliczu Kościoła (upoważnionego kapłana i świadków).
Istota sakramentu małżeństwa:
Słowo: przysięga małżeńska
Znak: wyrażenie wzajemnej zgody wobec kapłana; obrączki
Łaska: daje łaskę kochania się miłością, którą Chrystus umiłował Kościół, umacnia ich nierozerwalna jedność I uświęca w drodze do życia wiecznego
Polecenie: Mk 10, 1-12; Mt 18, 18
Szafarzem sakramentu małżeństwa jest diakon, kapłan oraz biskup.
Artykuł piąty: (Wierzę, że Pan Jezus)... "zstąpił do piekieł trzeciego dnia zmartwychwstał"
Przez słowa: "Zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał" wyznajemy, że po śmierci Pana Jezusa dusza Jego zstąpiła do piekieł, czyli do otchłani, trzeciego zaś dnia wróciła do ciała i Pan Jezus z grobu powstał.
Otchłań było to miejsce, w którym dusze ludzi sprawiedliwych zmarłych przed Panem Jezusem, oczekiwały na Jego przyjście.
Dusze te oczekiwały na przyjście Pana Jezusa dlatego, aby je Pan Jezus wybawił bo z powodu grzechu pierworodnego nie mogły wejść do nieba.
Pan Jezus zmartwychwstał trzeciego dnia po śmierci, to jest w wielką niedzielę przed wschodem słońca.
Artykuł szósty: (Wierzę, że Pan Jezus)... "Wstąpił na niebios, siedzi na prawicy Boga Ojca Wszechmogącego".
Przez słowa: "Wstąpił na niebiosa" wyznajemy, że Pan Jezus po swoim zmartwychwstaniu wstąpił do nieba.
Pan Jezus wstąpił do nieba czterdziestego dnia po swoim zmartwychwstaniu.
Pan Jezus czynił przez te czterdzieści dni na ziemi ukazywał się Apostołom i nauczał ich, jak mają rządzić Kościołem.
Pan Jezus wstępując do nieba wprowadził ze sobą do nieba dusze wybawione z otchłani.
Przez te słowa: "Siedzi na prawicy Boga Ojca Wszechmogącego" wyznajemy, że Pan Jezus jest równy w mocy i chwale Bogu Ojcu.
Pan Jezus, wstąpiwszy do nieba, jednocześnie pozostał na ziemi w Przenajświętszym Sakramencie Ołtarza.
Artykuł siódmy: (Wierzę, że Pan Jezus)... "Stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych".
Przez słowa: ,.Stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych" wyznajemy, że Pan Jezus przyjdzie na ziemie przy końcu świata, aby osądzić wszystkich ludzi: dobrych i złych.
Przy końcu świata nastąpi powtórne przyjście Chrystusa, zmartwychwstanie ciał, Sąd Ostateczny, a potem życie wieczne.
Ten sąd, który będzie przy końcu świata, nazywa się sądem ostatecznym albo powszechnym.
Człowiek nie będzie sądzony dopiero przy końcu świata zanim nastąpi sąd ostateczny, każdy człowiek będzie sądzony zaraz po swojej śmierci.
Śmierć jest to odłączenie duszy od ciała.
Po śmierci człowieka dusza ludzka idzie na Sąd Boży.
Sąd po śmierci człowieka nazywa się szczegółowym, bo na nim każdy z osobna będzie sądzony.
Po sądzie Bożym dusze ludzkie będą albo w niebie, albo w piekle albo w czyśćcu według tego, jak ludzie sobie zasłużyli.
Niebo jest to miejsce wiecznej szczęśliwości.
Piekło jest to miejsce wiecznej kary.
Czyściec jest to miejsce kary czasowej po śmierci.
Artykuł ósmy: (Wierzę)... "w Ducha Świętego".
Przez słowa: "Wierzę w Ducha Świętego" wyznajemy, że Duch Święty jest Bogiem, trzecią Osobą Trójcy Przenajświętszej.
Duch Święty jest to trzecia Osoba Boska, która pochodzi od Ojca i Syna.
Duch Święty ukazał się przy chrzcie Pana Jezusa w postaci gołębicy, a w dzień Zielonych Świątek w postaci ognistych języków, to jest płomyków.
Duch Święty jako Bóg jest obecny wszędzie, ale w szczególniejszy sposób przebywa w Kościele i w duszach ludzi sprawiedliwych.
Dary Ducha Świętego
Dar mądrości. Dar rozumu. Dar rady. Dar męstwa. Dar umiejętności. Dar pobożności. Dar bojaźni Bożej.
Owoce Ducha Świętego
miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie (Ga 5, 22-23).
Grzechy przeciw Duchowi Świętemu
1. Grzeszyć zuchwale w nadziei miłosierdzia Bożego.
2. Rozpaczać albo wątpić o łasce Bożej.
3. Sprzeciwiać się uznanej prawdzie chrześcijańskiej.
4. Zazdrościć albo nie życzyć bliźniemu łaski Bożej.
5. Opierać się natchnieniom Bożym.
6. Aż do śmierci odkładać pokutę i nawrócenie.
Artykuł dziewiąty: (Wierzę)... "w Święty Kościół powszechny, świętych obcowanie"
Przez te słowa: "Święty Kościół powszechny" wyznajemy, że Pan Jezus ustanowił na ziemi Święty Kościół powszechny.
Wspólnota:
- daje: poczucie bezpieczeństwa, przyjaźń, miłość;
- potrzebuje: otwartości, bycia razem, wzajemnego szacunku, zaangażowania, współdziałania, życzliwości;
- przeszkadza jej: egoizm, niechęć, nienawiść, zło.
Kościół Chrystusowy jest to Rodzina dzieci Bożych zjednoczonych z Chrystusem.
Jezus Chrystus założył Kościół dla zbawienia ludzi.
Głową widzialną Kościoła na ziemi Pan Jezus ustanowił świętego Piotra.
Kościołem rządzi Jezus Chrystus przez papieża i biskupów.
Bóg łączy nas ze sobą i tworzy z nas wspólnotę dzieci Bożych. W tym zjednoczeniu żyjemy wzajemnie dla siebie i dla Boga.
Kościół jest w tym świecie sakramentem zbawienia, znakiem i narzędziem jedności Boga i ludzi. (KKK 780)
Kościół jest założoną przez Chrystusa wspólnotą wiary, nadziei i miłości mającą podwójny wymiar - ludzki i Boży: jest społecznością hierarchiczną i Ciałem Mistycznym Chrystusa; zrzeszeniem widzialnym i wspólnotą duchowa; wspólnotą na ziemi wyposażoną w dary niebieski (KKK 771)
Co daje wspólnota: pokazuje wspólny cel, daje radość, poczucie bezpieczeństwa, uczy odpowiedzialności.
Kościół jest sakramentem zjednoczenia z Bogiem i ludźmi.
Chrystus objawia w Kościele miłość Boga do ludzi.
Cechą Kościoła jest życie we wspólnocie.
Jako ochrzczony ponoszę odpowiedzialność za wspólnotę Kościoła.
Chrystusowy Kościół (w wieczerniku) po Zesłaniu Ducha Świętego (aby go ożywić i umacniać) otrzymał nowe życie.
Wspólnotę Kościoła buduje: wiara, otwarcie się na drugiego człowieka, rezygnacja z pogoni za posiadaniem, świadomość celu - idziemy do Boga, nadzieja nagrody.
Kościół jest wspólnotą otwartą na każdego.
Wspólnota lokalna - parafia, diecezja oraz wspólnota powszechna - wszyscy wierzący na świecie.
Staram się bardziej świadome przeżywam swoją obecność w Kościele
Każdy jest odpowiedzialny za zbawienie swoje i bliźnich.
Prawdziwy Kościół Chrystusowy można poznać po tych czterech znakach: że jest jeden, święty, katolicki czyli powszechny i apostolski. .
Te cztery znaki prawdziwości ma tylko nasz Kościół Rzymsko-Katolicki.
Kościół Katolicki jest jeden, to znaczy, że ma nad Sobą jedną najwyższą głowę widzialną, to jest Ojca Świętego, wyznaje jedną wiarę i używa tych samych sakramentów świętych.
Kościół Katolicki jest święty, to znaczy, że jego założyciel, Pan Jezus, jest święty, nauka i sakramenty są święte i prowadzą do świętości.
Kościół jest katolicki; czyli powszechny, to znaczy, że jest ustanowiony dla wszystkich ludzi na całym świecie.
Kościół Katolicki jest apostolski, to znaczy, że wyznaję tę samą naukę, którą głosili Apostołowie i że nim rządzą biskupi, którzy są następcami Apostołów.
Kościół Katolicki nazywa się rzymskim dlatego, że Głowa widzialna Kościoła, Ojciec Święty jest Biskupem Rzymskim.
Ludzie w różnej formie mogą pełnić wolę Bożą.
"Świecki" - wierny niebędący kapłanem ani zakonnikiem, ochrzczony, uczestniczący "w misji kapłańskiej, prorockiej i królewskiej Chrystusa.
Siostry zakonne, zakonnicy składają śluby: czystości, ubóstwa, posłuszeństwa.
Jestem odpowiedzialny za tworzenie prawdziwego obrazu Kościoła z ludźmi i wśród ludzi.
Możemy się przyczynić do jedności Kościoła poprzez własną świętość, słuchanie Chrystusa, modlitwę o jedność, dialog, wzajemne poznawanie i współpracę. (zob. KKK 821)
Możemy przyczyniać się do świętości Kościoła poprzez życie łaską, odwrócenie od grzechu, sakrament pokuty i pojednania, cierpienie i pokutę, przyjęcie Ducha Bożego, naśladowanie świętych i błogosławionych itp.
Możemy przyczyniać się do powszechności Kościoła poprzez własne świadectwo, szacunek dla drugiego człowieka, postawę misyjną, ukazywanie Chrystusa, dialog, troskę o jedność chrześcijan.
Możemy budować apostolskość Kościoła poprzez modlitwę za współczesnych apostołów, pozytywną odpowiedź na powołanie.
Mt 28,19 -"Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody. Chrzcijcie je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego." Ten nakaz jest wezwaniem Chrystusa skierowanym do nas wszystkich.
KOŚCIÓŁ
Chrzci - jest z nami
karmi Eucharystią - uczy żyć
towarzyszy nam w życiu - wstawia się za nami
katechizuje - wzywa do nawrócenia
poucza słowem Bożym ostrzega
Kościół uczy i wychowuje przez:
Urząd Nauczycielski Kościoła - KKK 2033-2034
- charyzmat nieomylności - KKK 2035
- potrzeba synowskiej uległości względem Kościoła - KKK 2040
Bóg przychodzi do nas przez pośrednictwo Chrystusa, jak również przez ludzi.
Nauczanie, uświęcanie i rządzenie to zadania hierarchów Kościoła.
Nasza pomoc hierarchii Kościoła to: pozytywne spojrzenie na hierarchię, modlitwa za naszego biskupa, spowiednika, konsekwencja w przyjmowaniu tego, czego uczy Kościół, praca na rzecz parafii czy wiernych w Kościele.
Sakramenty to widzialne znaki Chrystusa, w których jest obecny On sam ze swoją zbawczą mocą i powierzył je Kościołowi, dlatego nazywamy je "sakramentami Kościoła".
Sakramentów udziela Chrystus przez Kościół dla Kościoła (nas wszystkich - ochrzczonych).
Sakramenty uświęcają, budują Kościół, pouczają, umacniają wiarę.
Sakramenty nazywamy sakramentami wiary, które dają nam zbawienie i pomagają osiągnąć życie wieczne.
Sakramenty dzielimy na (wg KKK):
- wtajemniczenia chrześcijańskiego: chrzest, eucharystia, bierzmowanie
- uzdrowienia: pokuta, namaszczenie chorych
- w służbie wspólnoty (komunii): sakrament święceń, sakrament małżeństwa.
Do sakramentu należą:
- słowo i znak
- łaskę, którą one oznaczają
- polecenie Jezusa Chrystusa.
Sakramenty
Chrzest
Bierzmowanie
Najświętszy Sakrament
Pokuta
Namaszczenie Chorych
Kapłaństwo
Małżeństwo
Sakramentalia są darem Kościoła dla uwielbienia Boga oraz uświęcenia ludzi i rzeczy.
Nosi się rzecz poświęconą, "by jakaś osoba lub przedmiot były strzeżone od napaści Złego i wolne od jego panowania
Papież jest to zastępca Pana Jezusa na ziemi, biskup rzymski i następca św.: Piotra.
Oprócz świętego Piotra Pan Jezus ustanowił pasterzami w Kościele jeszcze innych Apostołów.
Biskupi są to następcy Apostołów.
Pomocników Biskupów nazywamy Kapłanami.
Świętemu Piotrowi i jego następcom, Papieżom, dał Pan Jezus przywilej nieomylności.
To znaczy, że Ojciec Święty w nauczaniu wiary i obyczajów nie może się omylić.
Ojca Świętego, biskupów i kapłanów nakazał słuchać sam Pan Jezus, gdy powiedział: "Kto was słucha; Mnie słucha, kto wami gardzi Mną gardzi".
Ekumenizm to wspólne dążenie rozdzielonych braci chrześcijan do jedności w Chrystusowym Kościele.
Powinna nas charakteryzować postawa otwartości i szacunku wobec inaczej wierzących oraz odpowiedzialności za jedność chrześcijan.
Przykazania Kościelne
1. W niedziele i święta nakazane uczestniczyć we Mszy świętej i powstrzymać się od prac niekoniecznych
2. Przynajmniej raz w roku przystąpić do sakramentu pokuty
3. Przynajmniej raz w roku, w okresie wielkanocnym, przyjąć Komunię Świętą
4.Zachowywać nakazane posty i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, a w okresie pokuty powstrzymać się od udziału w zabawach
5. Troszczyć się o potrzeby wspólnoty Kościoła
Obowiązujące święta kościelne (według KKK 2177):
- Boże Narodzenie, 25.XII
- Świętej Bożej Rodzicielki, 1.I
- Objawienie Pańskie, 6.I
- Wniebowstąpienie Pańskie
- Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej
- Niepokalane Poczęcie Najświętszej Maryi Panny, 8.XII
- Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, 15.VIII
- Św. Apostołów Piotra i Pawła, 29.VI
- Wszystkich Świętych, 1.XI
- Św. Józefa, 19.III
- Ofiarowania, 2.II
- Zwiastowania, 25.III.
Świętych obcowanie jest to duchowa łączność wiernych na ziemi, dusz w czyśćcu i świętych w niebie.
Wierni na ziemi pomagają sobie w ten sposób, że jedni za drugich się modlą i że dobre uczynki jednych, pożyteczne są innym.
Święci w niebie pomagają nam w ten sposób, że wstawiają się za nami do Pana Boga.
Duszom w czyśćcu pomagamy w ten sposób, że ofiarujemy za nie modlitwy, jałmużny, odpusty, a szczególnie Mszę św. i Komunię św.
Artykuł dziesiąty: (Wierzę)... "W grzechów odpuszczenie".
Przez słowa: "Grzechów odpuszczenie" wyznajemy, że dla zasług Pana Jezusa możemy dostąpić odpuszczenia wszystkich grzechów, chociażby największych.
Sumienie: pomaga odróżnić dobro od zła, skłania do czynienia dobra, powstrzymuje od czynienia zła, osądza nasze czyny.
Sumienie jest sądem rozumu, poprzez który człowiek rozpoznaje jakość moralną konkretnego czynu (KKK 1796).
Poddanie Chrystusowi osądów własnego sumienia to kształtowanie sumienia według Jego nauki.
Świadomość sumienia to świadomość głosu Boga w sercu, przez to mamy konieczność kształtowania sumienia.
Grzech jest obrazą Boga i Jego miłości, raną zadaną własnej godności dziecka Bożego i Kościołowi. (KKK 1487)
Grzech śmiertelny jest świadomym i dobrowolnym wyborem przeciwnym prawu Bożemu i wiecznemu przeznaczeniu człowieka w ważnej rzeczy. Grzech ten niszczy w nas miłość, bez której niemożliwe jest osiągnięcie wiecznego szczęścia. (KKK 1874)
Grzech powszedni popełniamy wtedy, gdy nie zachowujemy prawa moralnego w rzeczy mniejszej wagi, lub też w rzeczy ważnej, ale nie w pełni świadomie, czy też dobrowolnie (KKK 1862)
Pycha, chciwość, zazdrość, gniew, nieczystość, łakomstwo, lenistwo są nazywane grzechami głównymi, gdyż są przyczyną innych grzechów i wad. (KKK 1866)
Uniknąć grzechu i czynić dobrze: możemy tylko przy pomocy Bożej.
Pan Bóg udziela nam tej pomocy przez Sakramenty święte i przez modlitwę.
Ta pomoc nazywa się łaską Bożą.
Łaska Boża jest to dar nadprzyrodzony, którego Pan Bóg udziela nam do zbawienia.
Łaska Boża jest: uczynkowa i uświęcająca.
Łaska uczynkowa jest to pomoc Boża do spełnienia dobrych uczynków, potrzebnych do zbawienia.
Łaskę uczynkową czyli pomoc Bożą, otrzymujemy przez Sakramenty św. i modlitwę.
Łaska uświęcająca jest to dar Boży, który daje nam życie nadprzyrodzone i czyni nas dziećmi Bożymi.
Pierwszy raz otrzymujemy łaskę uświęcającą przez Chrzest święty.
Łaskę uświęcającą tracimy przez grzech śmiertelny.
Grzechy główne
Pycha
Chciwość
Nieczystość
Zazdrość
Nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu
Gniew
Lenistwo
Grzechy wołające o pomstę do nieba
1. Umyślne zabójstwo.
2. Grzech sodomski.
3. Krzywdzenie ubogich, wdów i sierot.
4. Zatrzymywanie zapłaty pracownikom.
Grzechy cudze
1. Namawiać do grzechu.
2. Rozkazywać grzeszyć.
3. Zezwalać na grzech.
4. Innych obudzać do grzechu.
5. Pochwalać grzech innych.
6. Milczeć, gdy ktoś grzeszy.
7. Grzechu nie karać.
8. Pomagać w grzechu.
9. Usprawiedliwiać cudzy grzech.
Grzechy przeciw nadziei
Rozpacz
Zuchwała ufność
Utraconą łaskę uświęcającą możemy odzyskać przez Sakrament pokuty.
Warunki sakramentu pokuty
Rachunek sumienia
Żal za grzechy
Mocne postanowienie poprawy
Spowiedź
Zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu
Sakrament pokuty jest sakramentem odnowienia pojednania z Bogiem.
Istota pokuty i pojednania:
Słowo: "Pan odpuścił ci grzechy. Idź w pokoju".
Znak: pełne skruchy wyznanie grzesznika i rozgrzeszenie udzielone przez kapłana (warunki dobrej spowiedzi).
Łaska: Chrystus sprowadza grzeszników na drogę nawrócenia, odbudowuje wspólnotę z Bogiem i bliźnimi, grzesznik odzyskuje łaskę usprawiedliwienia i powraca do Kościoła.
Polecenie: J 20, 22-23: Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane". Mt 18, 18: "Zaprawdę powiadam wam: Wszystko, co zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie". Inne: Mk 2, 17.
Szafarzem sakramentu pokuty i pojednania jest biskup i kapłan.
Akt Żalu
Boże, żałuję za me złości Jedynie dla Twej miłości. Bądź miłościw mnie grzesznemu, całym sercem skruszonemu.
Artykuł jedenasty: (Wierzę)... "W ciała zmartwychwstanie".
Przez słowa: "Ciała zmartwychwstanie" wyznajemy, że ciała ludzkie przy końcu świata zmartwychwstaną.
Ludzkie zmartwychwstaną po to, aby wraz z duszą otrzymały nagrodę lub karę.
Artykuł dwunasty: (Wierzę)... "w żywot wieczny. Amen".
Ostateczne rzeczy człowieka
Nieuchronna śmierć
Sprawiedliwy sąd Boży
Piekło albo niebo
Przez słowa: "Żywot wieczny" wyznajemy, że po życiu doczesnym nastąpi życie wieczne, szczęśliwe, które otrzymują święci w niebie.
Grzesznicy będą żyli wiecznie, ale w strasznych mękach w piekle.
"Amen" na końcu Składu Apostolskiego znaczy, że wszystko, co wyznajemy w Składzie Apostolskim, jest nieomylną prawdą.
MODLITWY RÓŻNE
Modlitwy przed posiłkiem
A. Bądź pochwalony, Panie Boże nasz, za te dary które z Twej dobroci spożywać mamy. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
B. Boże, dzięki Ci składamy za to, co pożywać mamy. Ty nas żywić nie przestajesz, bądź pochwalon za to, co nam dajesz. Amen.
C. Pobłogosław Panie Boże nas, pobłogosław ten posiłek, tych, którzy go przygotowali i naucz nas dzielić się chlebem i radością ze wszystkimi. Amen.
D. Pobłogosław Panie z wysokiego nieba, co by na tym stole nie zabrakło chleba. Nie zabrakło chleba, nie zabrakło gruli ani też miłości ku naszej matuli.
Modlitwy po posiłku
A. Dziękujemy Ci, Boże, za te dary, któreśmy z dobroci Twojej pożywali. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
B. Chwała Tobie, cześć i dzięki za posiłek z Twojej ręki. Dobry Boże dzięki masz za to, co pożywać dasz. Amen.
C. Za ten posiłek i wszystkie dary Twej dobroci chwalimy Cię Panie. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Przed pierwszą lekcją
Panie mój, gdy słyszę dzwonek, to Ty mi przypominasz, że mam wykorzystać każdą chwilę, bo czas już się nie wróci. Daj mi skupienie i uwagę, abym przyjął każdą nową wiedzę. Chcę uważnie słuchać i mądrze pytać. Nie dozwól, abym przeszkadzał koledze lub nauczycielowi. Nauczycielom daj dużo dobroci i cierpliwości. Chcę wzrastać w mądrości i w Twojej łasce, a za każdą zdobytą wiedzę mieć wdzięczność dla Ciebie i dla tych, co mnie dobrze uczą. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Modlitwa przed nauką (spotkaniem formacyjnym)
Duchu Święty, który oświecasz serca i umysły nasze, dodaj nam ochoty i zdolności, by nasza nauka (to spotkanie) była dla nas pożytkiem doczesnym i wiecznym. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Modlitwa po nauce
Dzięki Ci Boże za światło tej nauki, pragniemy, abyśmy nią oświeceni, mogli Cię zawsze wielbić i wolę Twoją wypełniać. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Aniele Boży, stróżu mój, Ty zawsze przy mnie stój. Rano, wieczór, we dnie, w nocy Bądź mi zawsze ku pomocy, Strzeż duszy, ciała mego, zaprowadź mnie do żywota wiecznego. Amen.
Święty Michale Archaniele, broń nas w walce, przeciw niegodziwości, i zasadzkom złego ducha bądź nam obroną. Niech mu (szatanowi) rozkaże Bóg, pokornie prosimy, a Ty, Książe wojska niebieskiego, szatana i inne duchy złe, które na zgubę, dusz krążą po świecie, mocą Bożą strąć do piekła. Amen.
Święty Michale, Aniele Pokoju, zejdź do domostw naszych rodzin. Tu wrogie siły zakłócają pokój między rodzicami a dziećmi i dzieci między sobą. Wśród trudności i zamętu doczesnego życia z wielu ognisk domowych ulotniła się atmosfera pogody i harmonii. Zniknęła jedność wśród małżonków i pełne czci przywiązanie dzieci do rodziny.
Ukochany Patronie nasz, wskrześ pokój w rodzinach, umocnij go w nich i strzeż nigdy nieprzedawnionych praw Bożych. Bądź w nich ostoją władzy rodzicielskiej, podporą i wykonawcą słusznego autorytetu.
Wzywamy Cię: Przyczyń się za nami! Przyczyń się za nami!
Witaj Królowo, Matko miłosierdzia, życie słodyczy i nadziejo nasza, witaj. Do Ciebie wołamy wygnańcy, synowie Ewy. Do Ciebie wzdychamy, jęcząc i płacząc na tym łez padole. Przeto więc, Orędowniczko nasza, one miłosierne oczy Twoje na nas zwróć. A Jezusa, błogosławiony owoc żywota Twojego, po tym wygnaniu nam okaż. O łaskawa, o litościwa, o słodka Panno Maryjo.
Modlitwa za zmarłych
Wieczny odpoczynek racz im dać Panie,
A światłość wiekuista niechaj im świeci,
Na wieki wieków. Amen.
Dobry Jezu a nasz Panie, daj im wieczne spoczywanie.
Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju wiecznym. Amen.
RACHUNEK SUMIENIA
Modlitwa przed rachunkiem sumienia
Wszechmogący i miłosierny Boże, oświeć mój umysł, abym poznał grzechy, które popełniłem i odmień moje serce, abym szczerze nawrócił się do ciebie. niech Twoja miłość zjednoczy mnie z wszystkimi, którym wyrządziłem krzywdę. Niech Duch Święty obdarzy mnie nowym życiem i odnowi we mnie miłość, aby w moich czynach zajaśniał obraz Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
Rachunek sumienia
przykazanie miłości
"Będziesz miłował Pana Boga twego z całego serca swego, z całej duszy swojej i ze wszystkich sił swoich..."
Toteż grzechem jest:
Traktować Boga i religię jako sprawy trzeciorzędne i mało ważne w naszym życiu.
Tworzyć "własny" obraz Boga, bez liczenia się z nauką Chrystusa, przekazywaną za pośrednictwem Kościoła.
Nie widzieć w Bogu Istoty Najwyższej i kochającej nas osoby Ojca, któremu należy się najgłębsza miłość przez zaufanie, uległość i gotowość do wszelkich ofiar.
Nie liczyć się z Bogiem w swoich poglądach na świat i życie, w swych decyzjach ocenach, w wyborze postępowania układając życie bez Boga, a nawet przeciw Niemu, bez wnikania w lego plany i znaki w naszym życiu.
Przynależeć do ateistycznych organizacji lub stowarzyszeń, brać czynny albo bierny udział w zwalczaniu Boga, podrywaniu wiary religijnej, w usuwaniu emblematów religijnych.
Nieodpowiednio zachowywać się w kościele, w świątyniach innych wyznań, przeszkadzać zwiedzaniem w czasie funkcji sakralnych, ośmieszać lub profanować miejsca, emblematy, rzeczy lub gesty sakralne.
Znieważać Najświętszy Sakrament.
Nie modlić się systematycznie, nie znajdować czasu na modlitwę.
Modlić się w pośpiechu, niedbale, bez kultury słowa i postawy.
Nie dokładać starań w zdobywaniu wiedzy religijnej i jej pogłębianiu przez słuchanie kazań, czytanie prasy i książek religijnych.
Nie czytać nigdy Pisma świętego.
Bez szacunku wymawiać Imię Boga, Chrystusa, lekceważąco mówić o sprawach religii.
Nie dążyć do rozwijania życia wewnętrznego i pełniejszej miłości Boga, zadowalając się przeciętnością, formalizmem i rutyną.
Zapierać się wiary w Boga słowem, pismem lub czynem.
"A drugie podobne pierwszemu przykazaniu jest: Będziesz miłował bliźniego twego jak siebie samego"
Miłość ogólnoludzka
Miłość jest to wychodzenie poza siebie, poza krąg własnych spraw i problemów, na spotkanie drugiego człowieka, to szacunek dla jego osoby, stworzonej na obraz i podobieństwo Boże, dla Jego Imienia, to aktywna świadomość wspólnoty i odpowiedzialności za los drugiego człowieka.
Grzechem jest:
Przechodzić obojętnie obok potrzeb i cierpień ludzkich.
Nosić w sercu gniew i nienawiść, żyć w niezgodzie bez podejmowania prób pojednania, żywić w sobie ducha odwetu i zemsty.
Znieważać ludzi epitetami, przekleństwami, używaniem wulgarnych słów, gestami, czynami.
Szargać opinię drugiej osoby przez obmowy, plotki, posądzenia, podejrzenia, oszczerstwa, oskarżenia, donosy, anonimy, osądy, na podstawie jednostronnej informacji.
Nie odwołać niesłusznych zarzutów, nie naprawić szkód moralnych i materialnych, wynikłych z popsutej opinii.
Nie dawać możliwości samoobrony "oskarżonemu" lub "osądzonemu".
Pogardzać innymi z racji niższego wykształcenia, stanowiska, innej religii, narodowości, rasy...
Traktować urzędnika w sposób lekceważący, ubliżać mu, zwracać w nieodpowiedni sposób i złośliwie uwagę, denerwować go, proponować "łapówkę" względnie mu ją dawać.
Przychodzić nie w porę, wykorzystywać dobroć i gościnność innych, zanudzać swoimi sprawami i gadulstwem, nie chcieć i nie umieć słuchać innych.
Nie szukać okazji, by ludziom świadczyć usługi, sprawiać im radość, nieść pokój i miłość.
Nie walczyć z największym wrogiem miłości - egoizmem i pychą.
Inne postacie miłości
Specyficzną postacią miłości jest miłość między mężczyzną i kobietą, miłość narzeczeńska i małżeńska.
Jako stworzona przez Boga jest ona wartościowa, może jednak ulegać deformacjom i wówczas staje się grzechem.
Grzechem jest:
Nie odróżniać miłości od pożądliwości. Wychodząc z założenia, że miłość na "wszystko pozwala", uważać za normalne "próbne" pożycie przedmałżeńskie i proponować je jako "dowód miłości".
Nie brać odpowiedzialności za osobę, której wyznało się swą miłość, lub co do której nie żywi się wzajemnego uczucia miłości, redukując daną osobę do przedmiotu użycia i dostarczania zmysłowej przyjemności, namawiać do pożycia cielesnego lub stwarzać ku temu okazje.
Nie mieć poszanowania dla wartości dziewictwa i czystości.
Nie przestrzegać dyskrecji i nie odnosić się z szacunkiem do spraw seksualnych.
Nie dbać o skromność ubioru, o zachowanie uczuć wstydliwości.
Swym zachowaniem lub swym sposobem wyrażania się wpływać ujemnie na osoby nieletnie. Wykorzystywać chwile słabości drugiej osoby, usprawiedliwiając się, że "ona tego chciała". Kłamliwie zapewniać o uczuciach miłości. Szantażować opuszczeniem, zerwaniem, jeśli nie da "dowodu miłości".
Miłość małżeńska
Traktować małżeństwo jako czysto prawny, a nie osobowy i sakramentalny związek dwojga ludzi sobie równych i na równi zobowiązanych do wzajemnego "dawania" sobie. Dysponować sobą, czasem, zdrowiem, wartościami moralnymi i materialnymi bez liczenia się ze współmałżonkiem. Zaniedbywać na co dzień wobec współmałżonka oznak miłości, czułości, wymogów grzeczności. Być brutalnym i niedelikatnym w słowie, geście, zachowaniu się. Jednostronnie, arbitralnie i despotycznie załatwiać sprawy rodziny i domu. Uchylać się od czynnego udziału w spełnianiu prac i posług domowych, przeceniać własny wkład w dobro wspólne. Poniżać swą godność, zakłócać spokój i ład pożycia małżeńskiego nadużywaniem alkoholu. W rozmowach i dyskusjach ulegać irytacji, podnosić głos, stwarzać klimat napięć i niepokoju, "przyczepiać się" do byle czego i kogo. Zamykać się w tajemniczym, urażonym milczeniu, nadąsaniu się. Maltretować fizycznie lub moralnie współmałżonka. W konfliktach i trudnościach ułożenia życia widzieć winę tylko współmałżonka. Przypominać i wypominać grzechy przeszłości, niedotrzymane obietnice. Za wszelką cenę dążyć do wykazania i przeprowadzenia "swojej" racji.
Cieszyć się z upokorzenia i porażek współmałżonka. Nie interesować się pracą zawodową i sukcesami współmałżonka, zanudzać go przechwałkami o własnych sukcesach i zaletach. Nie znajdować słowa uznania i pochwały za wkład pracy, sukcesy i gusty współmałżonka. Przesadnie chwalić inne żony lub mężów wobec współmałżonka. Nie zdobywać się na uśmiech i humor nawet pomimo zmęczenia i kłopotów. Trawić czas na indywidualne spotkania koleżeńskie, gry, rozrywki.
Poświęcać rodzinę dla innych zajęć, nie mieć czasu dla żony, męża i dzieci, ograniczać rozmowy do życzeń, nakazów, uwag. Nie dbać o wspólne imprezy i rozrywki. Nie otaczać należną troską cierpiącego współmałżonka, nie okazywać należnej wyrozumiałości i cierpliwości swojej żonie w okresie ciąży.
Zaniedbywać należne zobowiązania względem rodziny współmałżonka, odmawiać szacunku jego rodzicom i krewnym, wydawać o nich ujemny sąd, wyrażać się z lekceważeniem, nie szanować uczuć miłości u swego współmałżonka do jego rodziców i krewnych. Pozwalać rodzicom lub krewnym na daleko idącą ingerencję w życie małżeńskie, tworzyć z rodziną wspólny front walki ze współmałżonkiem. Nie dążyć do stworzenia w małżeństwie wspólnoty materialnej, żądać od współmałżonka drobiazgowych rozliczeń w atmosferze nieufności i podejrzeń. Czynić "gderliwe" wymówki o małych zarobkach, sugerować nieuczciwe sposoby zdobywania pieniędzy.
Trwonić nieodpowiedzialnie pieniądze na zbyteczne i trzeciorzędne sprawy, alkohol, stroje, przyjęcia...
Wkładać całą swoją energię i czas na dorabianie się i urządzanie kosztem wspólnego, osobowego przeżywania siebie, wartości moralnych, kulturowych i wychowawczych. Zaniedbywać wspólną modlitwę, wspólne uczestniczenie we Mszy św., wspólne przystępowanie do sakramentów świętych. Szukać w małżeństwie tylko przeżyć zmysłowych z pominięciem wartości i zobowiązań osobowych.
W pożyciu małżeńskim nie liczyć się ze stanem psychicznym i fizycznym współmałżonka, nie znać naturalnej metody regulacji poczęć, zmuszać do używania środków antykoncepcyjnych lub samemu je używać, nie liczyć się z kulturą, skromnością i delikatnością, przyjmować i narzucać postawy, czynności i gesty uwłaczające godności człowieka i chrześcijanina, nie liczyć się w ogóle z sumieniem i prawem moralnym w tej dziedzinie, traktując ją jako obszar niczym nie krępowanej własnej woli i samowoli.
Z egoizmu, małoduszności, wygodnictwa ograniczać ilość potomstwa.
Źle wyrażać się o rodzinach wielodzietnych. Odmawiać bez powodu pożycia małżeńskiego. Zatruwać siebie i swego współmałżonka zazdrością i nieuzasadnionymi podejrzeniami. Nawiązywać sympatie, uprawiać stosunki pozamałżeńskie.
Nie dążyć z największym wkładem modlitwy, taktu, poświęcenia do zażegnania kryzysu jedności małżeńskiej.
Straszyć współmałżonka rozwodem lub naprawdę do niego dążyć; po rozwodzie cywilnym wstępować w nowe związki małżeńskie.
Uchylać się od ponoszenia odpowiedzialności materialnej względem dzieci w stanie separacji lub cywilnego rozwodu.
Nie chcieć przebaczyć i pojednać się po grzechu wiarołomstwa. Nie dziękować nigdy Bogu za radości życia i pożycia małżeńskiego.
Miłość rodziców względem dzieci
Budzić nowe życie pomimo schorzeń, w stanie podniecenia alkoholowego, w trudnych i niezwykłych okolicznościach zewnętrznych. Nie okazywać zainteresowania i czułości dziecku po urodzeniu. Nie starać się o prawidłowy rozwój fizyczny i umysłowy dziecka. Ograniczać troskę o dziecko tylko do zaspokojenia jego potrzeb materialnych.
Nie troszczyć się o religijno-moralne wychowanie dzieci, nie posyłać ich na naukę religii, nie dawać im dobrego przykładu, nie interesować się życiem i praktykami religijnymi u dorastających i dorosłych dzieci.
Nie interesować się "twórczością" i sprawami szkolnymi dziecka, nie znajdować czasu na rozmowy, spacery, wycieczki z dziećmi. Nie interesować się, z kim dzieci utrzymują kontakty towarzyskie, nie poznawać i nie zapraszać ich koleżanek i kolegów do swego domu, nie dążyć do wczesnego poznania sympatii swej córki lub syna.
Przeklinać dzieci, obrzucać je nieprzyzwoitymi wyrażeniami, porównaniami.
Nie tworzyć w domu atmosfery życzliwości, miłości, pogody i bezpieczeństwa.
Urządzać w domu rodzinnym awantury, kłótnie, libacje alkoholowe, opowiadać żarty lub dowcipy nieprzyzwoite, wyśmiewać się lub żartować ze spraw religijnych, wydawać wobec dzieci niechrześcijańskie sądy i oceny o ludziach, faktach i wydarzeniach, opowiadać o słabościach i grzechach znajomych. Podawać lub zezwalać na spożywanie alkoholu nieletnim dzieciom, na palenie tytoniu. Zezwalać na oglądanie programu telewizyjnego bez należytej selekcji.
Być surowym w wymaganiach i karaniu albo zbyt słabym i pobłażliwym, tolerować u dzieci fałszywe poglądy i złe postępowanie. Nie szanować indywidualnej osobowości dziecka, nie rozpoznawać jego temperamentu, charakteru oraz dyspozycji pozytywnych i negatywnych, nie podejmować w czas odpowiednich zabiegów pedagogicznych.
Niedostatecznie podkreślać słowami i własnym postępowaniem prymatu spraw ducha i wieczności przed wartościami doczesnymi. Nie dążyć do wytworzenia należnego klimatu, w którym rozwija się i dojrzewa wielokształtna miłość Boga i człowieka. Nie uczyć w codziennych sytuacjach i konfliktach "sztuki miłości": przebaczania, ofiarności, grzeczności, poszanowania dla kalek i starców, uwrażliwienia na potrzeby i cierpienia ludzkie.
Wywierać nacisk na wybór studiów, stanu czy zawodu dziecka według własnych upodobań i ambicji. Zaniedbywać lub opóźniać świadome wychowanie dzieci do miłości erotycznej i małżeńskiej. Utrudniać, zabraniać lub zmuszać dziecko do małżeństwa z osobistych racji, ambicji, egoizmu. Nie traktować dziecka współmałżonka jako swoje przybrane dziecko. Dążyć do skłócenia lub rozbicia małżeństwa dziecka. Nie modlić się za swoje dzieci.
Miłość w rodzinie
Nie szanować rodziców, nie być wobec nich szczerym, uległym, okłamywać ich, podnosić na nich rękę, przeklinać lub ubliżać im słowem, gestem.
Nie współczuć rodzicom w ich cierpieniach, nie wczuwać się w ich położenie i przeżycia.
Nie troszczyć się o rodziców chorych, starych, niedołężnych, nie odwiedzać ich, nie pisać listów. Wstydzić się swoich rodziców.
Szargać opinię rodziny swoim postępowaniem. Opowiadać o wadach rodziców.
Zgarniać lub wyłudzać na osobisty użytek część majątku rodzinnego, bez liczenia się z potrzebami pozostałych członków rodziny.
Nie modlić się za rodziców.
Każdy człowiek ma prawo do życia i zdrowia.
Współdziałać sugestią, radą lub czynem w przerywaniu ciąży.
Pochwalać przerywanie ciąży zabójstwa, wojny. Bez istotnej potrzeby narażać kogoś na ryzyko utraty życia albo zdrowia, na trwałe lub okresowe kalectwo, na niebezpieczeństwo zakażenia, zatrucia.
Zaniedbywać troskę o humanitarne warunki życia, o higienę pomieszczenia i pracy, o bezpieczeństwo pracy.
Prowadzić pojazdy bez przestrzegania przepisów drogowych, pospożyciu alkoholu, z nadmierną szybkością, w stanie niepełnej osobistej sprawności fizycznej lub też technicznej pojazdu.
Narażać siebie i innych na niebezpieczeństwo nieprawidłowym zachowaniem się na jezdni.
Każdy człowiek ma prawo do własności; kto ją narusza, grzeszy.
Przywłaszczać sobie jakąkolwiek własność prywatną lub społeczną.
Nie płacić za przejazd albo korzystać ze środków lokomocji bez posiadania lub kasowania biletu. Niszczyć własność społeczną lub prywatną. Przywłaszczać sobie cudze prace i cudze zasługi. Uprawiać nieuczciwość i oszustwo.
Nieuczciwie i niesolidnie pracować, pozostawiać prace niedokończone, źle i niesolidnie wykonane.
Zdobywać zwolnienia lekarskie poza racjami zdrowotnymi.
Nie dotrzymywać terminów wykonania pracy lub płatności.
Nie rozliczać się z pieniędzy prywatnych i społecznych.
Zatrzymywać zbyt długo pożyczone przedmioty, "zapominać" o ich oddaniu.
Każdy człowiek ma prawo do prawdy i wolności; odmawiać bliźnim tych praw, to znaczy grzeszyć.
Kłamać, oszukiwać, tendencyjnie informować. Fałszować naukę, przemilczać istotne fakty, uogólniać.
Milczeć z bojaźni lub wygodnictwa, gdy trzeba dać świadectwo prawdzie i sprawiedliwości.
Podchodzić do ludzi z obłudą i pochlebstwem. Łamać tajemnicę korespondencji, rozmów telefonicznych, mimo woli podsłuchanej spowiedzi.
Zmuszać kogoś groźbami, dyskryminacją itp. do przyjmowania poglądów, podzielania ocen, spełniania czynów sprzecznych z jego sumieniem.
Trudnić się podsłuchiwaniem, podglądaniem, donosicielstwem.
Nie szanować prywatnie albo urzędowo cudzych przekonań i praktyk religijnych - bezpośrednio względnie pośrednio ograniczać swobodę społecznego i publicznego wyznawania lub czynnego w nich udziału, udaremniać albo ograniczać swobodę spełniania i korzystania z posług religijnych.
Zakazywać członkom organizacji, młodzieży, dzieciom wypełniania ich obowiązków religijnych. Tworzyć "kliki" ludzi wspierających się wzajemnie bez względu na sprawiedliwość, miłość, kompetencje.
Wobec Kościoła
Kościół jest hierarchiczną, widzialną i duchową wspólnotą Ludu Bożego, ustanowioną przez Chrystusa. Każdy katolik jest jego pełnoprawnym członkiem. Winien, więc starać się poznać Kościół, być aktywnym w jego życiu zarówno widzialnym jak i duchowym, w pełnieniu jego zbawczej misji, brać odpowiedzialność za jego losy.
Grzechem jest:
Pojmować Kościół jako instytucję, a siebie jako klienta; jako partię polityczną, a nie widzieć w nim Mistycznego Ciała Chrystusa.
Utożsamiać Kościół z duchowieństwem.
Opuszczać w niedzielę lub święta Mszę św. bez powodu lub wskutek małej niedogodności. Ograniczać się tylko do uczestniczenia we Mszy św. w niedzielę pomimo możliwości uczestniczenia także w ciągu tygodnia.
Zachowywać się biernie i z roztargnieniem w czasie Mszy św., nie brać czynnego udziału w dialogach i śpiewie, nie troszczyć się o zapoznanie się z tekstami modlitw i czytań liturgicznych oraz tekstami i melodiami śpiewanych pieśni religijnych.
Zaniedbywać albo stronić bez powodu od częstego przystępowania do Sakramentu Eucharystii, a w razie potrzeby do Sakramentu Pokuty.
Przyjmować sakramenty święte świętokradzko (nie wypełniając warunków).
Wyniośle potępiać lub krytykować inne formy kultu i pobożności.
Uchylać się od wszelkiej formy działalności apostolskiej.
Posuwać się w tolerancji innych religii do twierdzenia, że "wszystkie religie są równie dobre". Chrześcijan niekatolików uważać za wrogów. Ograniczać rolę Kościoła do administrowania sakramentów świętych, a odmawiać mu władzy nauczycielskiej w sprawach wiary i moralności.
Nie poszerzać i systematycznie nie pogłębiać znajomości nauki Kościoła przez czytanie Ewangelii, studium, lekturę książek i prasy katolickiej, przez czytanie encyklik papieskich na tematy etyki społecznej.
Głosić poglądy niezgodne z doktryną katolicką. Prowadzić jałową krytykę hierarchii, duchowieństwa, zakonów.
Unikać w rozmowach prywatnych, towarzyskich dotykania spraw i problemów religii lub Kościoła, uważać to za rzecz wstydliwą, nietaktowną.
Być biernym i nie zainteresowanym w organizowaniu nauczania religii dzieci i młodzieży.
Przeszkadzać prywatnie lub urzędowo, bezpośrednio względnie pośrednio w organizowaniu i przeprowadzaniu katechizacji dzieci i młodzieży.
Nie znajdować w niedzielę lub święta czasu na chwilę osobistej modlitwy, na rodzinną rozmowę o tematyce religijnej.
Podawać lub spożywać alkohol w nadmiernych ilościach.
Nie szanować świąt kościelnych, nie przestrzegać postów i okresowego powstrzymywania się od organizowania lub udziału w hucznych zabawach.
Nie przestrzegać chrześcijańskich tradycji, związanych ze świętami lub okresami roku liturgicznego. Nie interesować się życiem i problemami Kościoła współczesnego.
Nie modlić się za papieża i duchowieństwo.
Zapierać się słowem, gestem, pismem lub postawą swej przynależności do Kościoła Katolickiego.
Wobec samego siebie
Miłość samego siebie to poszanowanie własnej godności osoby ludzkiej, troska o zdobywanie rzeczywistego dobra oraz wartości religijnych, moralnych, fizycznych i materialnych..., którymi mamy służyć i dzielić się z bliźnimi.
Grzechami wobec miłości do siebie są:
Małoduszność
Nie mieć ideału swej osobowości względnie go nie realizować.
Nie brać pod uwagę życia wiecznego, czyli eschatologicznego wymiaru ludzkiej egzystencji.
Nie wykorzystywać w pełni swych możliwości i talentów.
Nie dokształcać się zawodowo.
Godzić się na zastój w rozwoju swojej kultury umysłowej i moralnej.
Nie gospodarować odpowiednio czasem, tracić go na pustą gadaninę, rozrywki, przesadną toaletę i przyjemności kosztem obowiązków.
Usprawiedliwiać swoje niedociągnięcia i grzechy "obecną sytuacją"...
Nie widzieć w pomniejszeniu siebie, w niewykorzystywaniu swoich możliwości i talentów krzywdy wyrządzonej społeczeństwu.
Zła ambicja
Dążyć do wyższej stopy życiowej kosztem wartości moralnych i kulturowych.
Oddawać się pasji "urządzania się", "robienia pieniędzy" i widzieć w tym główny cel swego życia. Hołdować zasadzie "zastaw się, a postaw się". Popadać w zadłużenia, zaciągać pożyczki.
Oceniać swą pracę tylko od strony wielkości zarobku. Dążyć do zdystansowania innych w dorabianiu się materialnym.
Być zazdrosnym.
Przeceniać swoje zdolności, wartości, zasługi i autorytet.
Stawiać ambicji inne cele niż służenie bliźnim.
Pycha i próżność
Wynosić się ponad innych, podkreślać swoją przewagę inteligencji, władzy, zamożności, swoje zasługi. Nie pamiętać, że wszystko zawdzięczamy Bogu i ludziom.
Uważać siebie za właściciela, a nie włodarza dóbr, które mają przez nas służyć bliźnim.
Mieć w pogardzie innych, pogardliwie wyrażać się o nich.
Separować się od innych w poczuciu swojej wyższości.
"Gasić" innych swoją przewagą umysłową, materialną, służbową.
W wystąpieniach, spotkaniach, listach podkreślać swoje "ja", swoją wiedzę, znajomości, urodę, ubarwiać swoje sukcesy, lekceważyć, co inni mówią...
Być "nieomylnym", mieć zawsze rację.
Być wrażliwym na punkcie własnej miłości i wielkości, zbyt łatwo się obrażać.
Przesadnie się stroić, w ubieraniu się gonić za modą, nie przestrzegać zasad przyzwoitości.
Grzechy wobec ciała
Zaniedbywać się w staraniu o dobry stan zdrowia. Zaniedbywać sen, posiłki, wypoczynek.
Zamraczać się alkoholem, nadmierną ilością tytoniu, narkotyzować się.
Nadużywać napojów i pokarmów.
Niszczyć zdrowie przez nieumiarkowany sport, odchudzanie się, nieodpowiedni ubiór w zależności od aury.
Podniecać się seksualnie.
Uprawiać sporadycznie, względnie nałogowo samogwałt.
Brak umiaru
Przesadnie troszczyć się o swoje zdrowie.
Nie panować nad swoim smutkiem, radością, humorem, gadulstwem i narzucać swoje nastroje innym. Robić z siebie "ofiarę losu".
Ulegać depresjom i "załamaniom" po stratach i niepowodzeniach, za nie czynić odpowiedzialnym Boga i innych ludzi, nie widzieć w tym pozytywnego doświadczenia życiowego.
Uogólniać zło i wady ludzkie, popadać w zgorzknienie i pesymizm.
Nieład życia
Nie mieć ogólnego planu dnia, nie kalkulować podejmowanych zobowiązań ze swymi możliwościami czasowymi, żyć bez planu.
Nie mieć przed oczyma hierarchii wartości, nie brać pod uwagę motywów moralnych i zobowiązań osobowych w podejmowaniu decyzji.
Bezmyślnie i pochopnie wydawać pieniądze.
Nie mieć czasu na skupianie się, przeanalizowanie, zastanowienie się.
Podejmować decyzję pod wrażeniem chwili bez dostatecznego przemyślenia.
Modlitwa po rachunku sumienia
Żal i mocne postanowienie poprawy.
Panie Boże mój, z głębi serca żałuję za wszystkie grzechy całego życia mego, ponieważ obraziłem Cię i zasłużyłem na to, żebyś mnie jako Sprawiedliwy Sędzia ukarał tu na ziemi i w wieczności. Najbardziej jednak żałuję za grzechy, dlatego, że Ciebie najlepszego Ojca grzechami moimi tak bardzo zasmuciłem i obraziłem. Żałuję, że z powodu odwrócenia się od Ciebie, zmarnowałem zasługi gorzkiej męki mojego Zbawiciela Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który z miłości dla mnie w Ogrójcu krwią się pocił, był ubiczowany, cierniem ukoronowany, niósł ciężki krzyż, na którym w wielkich boleściach umarł. Postanawiam przy pomocy Twojej łaski poprawić życie moje i więcej nie grzeszyć. Niech odtąd zrozumiem lepiej, że mój dom rodzinny, miejsce pracy, obowiązki moje i bliźnich są warsztatem mojej doskonałości i świętości. Pragnę wynagrodzić wszelką szkodę, którą wyrządziłem. Pragnę zawsze do Ciebie należeć i przy pomocy łaski Twojej unikać wszystkich grzechów oraz okazji do nich. Panie Jezu, nie bądź mi Sędzią, lecz Zbawicielem. Matko Syna Bożego, bądź też Matką moją i broń mnie od złego. Amen.
OBRZĘDY
SAKRAMENTU BIERZMOWANIA
Liturgia słowa:
I. Iz 61, 1-3a. 8b-9
Ps. resp.: Ps 104 (103), 24. 27-28, 30-31, 33-34
II. Dz 2, 1-6. 14. 22b-23. 32-33
Alleluja: Duch Święty wszystkiego nas nauczy, przypomni wam wszystko, co wam powiedział.
Ewangelia: J 14, 23-26
Przedstawienie kandydatów do bierzmowania
Przedstawienie kandydatów do bierzmowania
Prezbiter: - Czcigodny Ojcze, Kościół święty prosi przeze mnie o udzielenie sakramentu bierzmowania zgromadzonej tu młodzieży parafii.........................
Biskup: - Czy młodzież ta wie, jak wielki dar otrzymuje w tym sakramencie i czy przygotowała się należycie do jego przyjęcia?
Prezbiter: - Jestem przekonany, że wszyscy przygotowali się do bierzmowania, uczestniczyli bowiem przez szereg dni w słuchaniu słowa Bożego i wspólnej modlitwie oraz przystąpili do sakramentu pokuty.
Biskup: - Droga młodzieży, powiedzcie przed zgromadzonym tu Kościołem, jakich łask oczekujecie od Boga w tym sakramencie.
Kandydaci: - Pragniemy, aby Duch Święty, którego otrzymamy, umocnił nas do mężnego wyznawania wiary i postępowania według jej zasad.
Wszyscy: - Amen.
Homilia Ks. Biskupa
Odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych
Biskup: - Pytam każdego z was: Czy wyrzekasz się szatana, wszystkich jego spraw i zwodniczych obietnic?
Kandydaci: - Wyrzekam się.
Biskup: - Czy wierzysz w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, którego masz. dzisiaj otrzymać w sakramencie bierzmowania, tak jak Apostołowie otrzymali Go w dzień Pięćdziesiątnicy?
Kandydaci: - Wierzę.
Biskup: - Czy wierzysz w święty Kościół powszechny obcowanie świętych, odpuszczenie grzechów, zmartwychwstanie ciała i życie wieczne?
Kandydaci: - Wierzę.
Biskup: - Taka jest nasza wiara. Taka, jest wiara Kościoła, której wyznawanie jest naszą chlubą w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.
Wszyscy: - Amen
Nałożenie rąk
Biskup: - Najmilsi, prośmy Boga Ojca wszechmogącego, aby łaskawie zesłał Ducha Świętego na przybrane dzieci swoje, odrodzone już na chrzcie do życia wiecznego. Niech Duch Święty umocni je swoimi darami i przez swoje namaszczenie upodobni do Chrystusa, Syna Bożego.
Wszyscy przez chwilę modlą się w milczeniu.
Biskup: - Boże wszechmogący Ojcze naszego Pana, Jezusa Chrystusa, który odrodziłeś te sługi swoje przez wodę i Ducha Świętego i uwolniłeś ich od grzechu, ześlij na nich Ducha Świętego Pocieszyciela, daj im ducha mądrości i rozumu, ducha rady i męstwa, ducha umiejętności i pobożności, napełnij ich duchem bojaźni Twojej. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Wszyscy: - Amen.
Namaszczenie Krzyżmem
Biskup zwilża palec prawej ręki Krzyżmem i kreśli znak krzyża na czole kandydata mówiąc: - N., przyjmij znamię daru Ducha Świętego.
Bierzmowany: - Amen
Biskup: - Pokój z tobą.
Bierzmowany: - I z duchem twoim.
Modlitwa powszechna
Hymn
D Stworzycielu, Duchu, przyjdź,
Nawiedź dusz wiernych Tobie krąg.
Niebieską łaskę zesłać racz
Sercom, co dziełem są Twych rąk.
Pocieszycielem jesteś zwan
I najwyższego Boga dar.
Tyś namaszczeniem naszych dusz,
Zdrój żywy, miłość, ognia żar.
Ty darzysz łaską siedmiokroć,
Bo moc z prawicy Ojca masz.
Przez Ojca obiecany nam,
Mową wzbogacasz język nasz.
Światłem rozjaśnij naszą myśl,
W serca nam miłość świętą wlej,
I wątłą słabość naszych ciał
Pokrzep stałością macy Twej.
Nieprzyjaciela odpędź w dal
I Twym pokojem obdarz wraz.
Niech w drodze za przewodem Twym
Miniemy zło, co kusi nas.
Daj na przez Ciebie Ojca znać,
Daj, by i Syn poznany był.
I Ciebie, jedno tchnienie Dwóch,
Niech wyznajemy z wszystkich sił.
Amen.
PRAKTYKI RELIGIJNE
Aby zrozumieć samego siebie człowiek musi podejmować pracę nad sobą.
Poznawanie siebie dokonuje się przez swe związki z innymi, refleksję nad własnymi reakcjami i znajomość własnych motywów i celów postępowania. Chrześcijanin stawia sobie wtedy pytania, czy moim wzorem i ideałem jest Jezus, jaki jestem naprawdę - jakim jest chrześcijaninem, za kogo jest odpowiedzialny, jakie ma przygotowanie, aby służyć innym.
Świadoma praca nad sobą obejmuje następujące elementy: 1) samopoznanie, samoanaliza, 2) samoocena moralna, 3) samokontrola i 4) samoregulacja. Czyli zasadniczym warunkiem w procesie pracy nad sobą jest niezadowolenie z siebie w związku z przyjętym wewnętrznie układem wartości, którymi jest przykazanie miłości, dekalog i Pismo święte; jest to moment krytyczny osobowości, od którego rozpoczynają się dążenia do Ideału, jakim jest Jezus jako Syn Człowieczy. Niezadowolenie to musi być trwałe i spowodowane przez jakąś cechę lub zespół cech trwałych i uważanych przez człowieka za dość ważne, za wchodzące do kompleksu JA. Następnie musi u jego podstawy leżeć wartościowanie: wybieram dobro albo zło. Tylko wybór dobra jest wyborem Boga.
Człowiek sam powinien nauczyć się kontaktu z samym sobą i powinien nauczyć się jak kontrolować siebie, opanowywać siebie, być ze sobą, stawać się sobą, żyć zgodnie z sobą i realizować siebie. A to jest jedynym warunkiem akceptacji siebie, innych i Boga.
Dlatego w pracy nad sobą ma pomóc poniższy kalendarz uczestnictwa w praktykach religijnych.
Zgodnie z tradycją w parafii obecność jest potwierdzana podpisem księdza lub katechety albo pieczątką.
Możesz samemu potwierdzać obecność rysując serce = V lub smutną buzię, gdy byłem(am) nieobecny(a) = ;. Pamiętaj, że poświadczanie nieprawdy jest kłamstwem.
Wykorzystano teksty:
Katechizm Kościoła Katolickiego
Katechizm dla dzieci starszych
Katechizm dla dorosłych
i inne
Łódź, 21 września 2003
SZKOŁA MODLITWY. Panie, naucz nas się modlić... (Łk 11, 1)
Panie, naucz nas się modlić... (Łk 11, 1)
Modlitwy do Syna Bożego - Jezusa Chrystusa
Modlitwy do Świętej Rodziny z Nazaretu
Św. Ignacy Loyola - módl się ze mną - proszę!
Metoda św. Franciszka Salezego
Św. Tereso Doktorze Kościoła - Módl się za nami!
Katechizm Piusa X – o modlitwie
Katechizm Kościoła Katolickiego – o modlitwie
MAM BYĆ/JESTEM UCZNIEM CHRYSTUSA!
W Nowym Testamencie 262 razy pojawia się słowo uczeń, które określa jego istotę. Uczniem jest ten, kto stara się być jak jego mistrz, przyjmując jego kryteria wartości, sposoby działania oraz misję, czyli ten, który "jest jak jego mistrz", zaś jego celem jest dojść do tego, by być jak jego mistrz, to znaczy stać się mistrzem, który uczy innych żyć.
Bardziej niż za pomocą słów, Jezus nauczał przykładem, dlatego też powiedział: Uczcie się ode mnie (Mt 11, 29) i Jeżeli będziecie trwać w nauce mojej, będziecie prawdziwie moimi uczniami (J 8, 31). [CAŁOŚĆ]
A, PÓŹNIEJ - JEGO ŚWIADKIEM.
Copyright 2019-03-19; v. 01- 2000 r.. Wzorem Jezus - katecheza - Mirosław Ciepłucha. e-mail
Wszystkie prawa zastrzeżone. Skorzystasz - podaj źródło.
Wykorzystałem materiały, nawet, sprzed kilkudziesięciu lat, dlatego brakuje np. autorów itp; jest Twój tekst/praca, przyślij info - zostanie dodane.
WWW ARCHIWALNE