MODLITWA

Rz 8

8,1 Nie ma więc już żadnego potępienia względem tych, którzy są w O Chrystusie Jezusie.

8,2 Prawo bowiem życiodajne o Ducha w Jezusie Chrystusie uwolniło cię od prawa grzechu i śmierci.

Rzym 3,27; Rzym 7,23; Rzym 7,24;

8,3 Albowiem gdy nic nie mogło Prawo, które było bezsilne z powodu ciała, wtedy zesłał Bóg swojego Syna w ciele podobnym do ciała grzesznego i w tym ciele wydał na grzech, z powodu jego grzeszności, wyrok potępienia,

Jana 1,14; Fili 2,7; Dzie 13,38; Dzie 15,10; Hebr 2,17; Hebr 4,15;

8,4 ażeby dopełniło się usprawiedliwienie Prawa względem nas, którzy już nie żyjemy według ciała, lecz według ducha.

Gala 5,16; Gala 5,25;

8,5 Albowiem ci, którzy żyją według ciała, myślą tak, jak pragnie ciało, ci zaś, którzy żyją według ducha, czują to, co jest z ducha.

Rzym 6,21;

8,6 Tymczasem to, czego pożąda ciało prowadzi do śmierci, to zaś, ku czemu zmierza duch, daje życie i pokój.

8,7 Bo pożądliwość ciała jest Bogu wroga. Nie jest poddana i nawet nie może się poddać Prawu Bożemu.

Mate 12,34; Jaku 4,4; Jana 8,43; Jana 12,39;

8,8 A ci, którzy żyją cieleśnie, nie mogą się Bogu podobać.

8,9 Lecz wy już nie jesteście w ciele, lecz w duchu, jeśli Duch Boży mieszka w was. Jeżeli zaś ktoś nie posiada Ducha Chrystusowego, to nie należy do Niego.

1Kor 3,16; 1Kor 12,3;

8,10 Lecz jeśli przebywa w was Chrystus, to ciało wprawdzie jest umarłe z powodu grzechu, ale duch żyje dzięki usprawiedliwieniu.

Gala 2,20; Fili 1,21; 1Pio 4,6;

8,11 A jeśli mieszka w was Duch Tego, który z martwych wskrzesił Jezusa, to i wasze śmiertelne ciała znów będą ożywione dzięki temu, że Duch Jego mieszka w was.

8,12 Tak więc, bracia, nie jesteśmy dłużnikami ciała, żebyśmy musieli żyć według ciała.

Rzym 6,7; Rzym 6,18;

8,13 Jeżeli bowiem będziecie żyć według ciała, z pewnością pomrzecie. A jeżeli mocą Ducha będziecie uśmiercać uczynki ciała, będziecie żyć.

Gala 6,8; Efez 4,22;

8,14 Wszyscy, którzy dają się prowadzić Duchowi Bożemu, są synami Bożymi.

8,15 Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, żeby znów trwać w bojaźni, lecz został wam dany duch przybrania za synów, w którym to duchu wołamy: Abba, Ojcze!

2Tym 1,7; Gala 4,5; 2Kor 1,22;

8,16 Sam zaś Duch daje świadectwo duchowi naszemu o tym, że jesteśmy dziećmi Bożymi.

8,17 A jeśli dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa. Jeżeli bowiem z Nim współcierpimy, to wspólnie będziemy również przebywać w chwale.

Gala 4,7; Apok 21,7;

8,18 Sądzę bowiem, że cierpień doczesnych nie można porównać z chwalą, która ma się w nas kiedyś objawić.

2Kor 4,17; Rzym 5,2;

8,19 Niecierpliwym wypatrywaniem oczekuje stworzenie na objawienie się synów Bożych.

8,20 Słabości bowiem zostało poddane stworzenie – nie z własnej woli, ale ze względu na poddającego je [prawom słabości] – w nadziei,

Kohe 1,2; Rodz 3,17; Rodz 5,29;

8,21 że i samo stworzenie będzie uwolnione z niewoli zepsucia ku chwalebnej wolności dzieci Bożych.

2Pio 3,13; 1Jan 3,2;

8,22 Wiemy przecież, że całe stworzenie współjęczy dotychczas i wzdycha współrodząc.

8,23 Lecz nie tylko [ono], ale i my sami, posiadając zadatek Ducha, my również sami wzdychamy oczekując uwolnienia naszego ciała.

2Kor 5,2; Gala 5,5;

8,24 W nadziei bowiem jesteśmy zbawieni, nadzieja zaś oglądana [jako przedmiot oczekiwania] nie jest [już] nadzieją. Jeśli bowiem ktoś już widzi [to, czego się spodziewa], to czegoż jeszcze może się spodziewać?

2Kor 5,7;

8,25 Jeżeli zaś spodziewamy się tego, czego nie widzimy, to z wytrwałością na to czekamy.

8,26 Podobnie też i Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Nie wiemy bowiem, o co i jak należy się modlić, lecz [właśnie] sam Duch wstawia się za [nami) błaganiami, których nie można wyrazić słowem.

8,27 Ten zaś, który przenika serca, wie, jakie jest pragnienie Ducha: [wie], że Bóg, tak jak chce, wstawia się za świętymi.

Psal 139,1; 1Kor 4,5;

8,28 Wiemy zaś, że wszystko przyczynia się do [pomnażania) dobra u tych, którzy miłują Boga i zgodnie z [Jego] postanowieniem są powołani.

Efez 1,11; Efez 3,11;

8,29 Bo których poznał przed wiekami, tych też przeznaczył, aby się stali podobnymi do obrazu Jego Syna, który będzie przez to pierworodnym pośród wielu braci.

Kolo 1,18; Hebr 1,6;

8,30 A których przeznaczył, tych również i powołał; których zaś powołał, tych także usprawiedliwił, a których usprawiedliwił, tych również wprowadzil do chwały.

8,31 Cóż więc powiemy na to Jeżeli sam Bóg za nami to któż przeciwko nam?

Psal 118,6; Mate 1,23;

8,32 Ten, który nie oszczędził nawet własnego Syna, lecz wydał Go za nas wszystkich – czyż nie darował nam wraz z Nim wszystkiego.

Jana 3,16;

8,33 Któż będzie oskarżał wybranych Boga? Czy Bóg, Ten, który właśnie usprawiedliwia?

Izaj 50,8;

8,34 Kto może wydać wyrok potępienia? Czy Chrystus Jezus, Ten, który za nas umarł, co więcej: zmartwychwstał, zasiada po prawicy Ojca i wstawia się za nami?

Psal 110,1; 1Jan 2,1;

8,35 Któż tedy zdoła nas oddzielić od miłości Chrystusa: Utrapienie? Ucisk? Prześladowanie? Głód? Brak odzienia? Niebezpieczeństwa lub miecz?

8,36 Jest przecież napisane: Dla Ciebie zabijają nas przez cały dzień, uważają nas za owce przeznaczone na rzeź.

Psal 44,23; 2Kor 4,11;

8,37 Lecz my nad wszystkim odnosimy zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował.

Jana 16,33;

8,38 Otóż pewien jestem, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani moce,

8,39 ani to, co na górze, ani to, co w głębinie, ani żadne stworzenie nie będzie mogło oddzielić nas od Bożej miłości, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.

powrót do: CZYTAJ BIBLIĘ

powrót do: Modlitwa