MODLITWA

Hbr 11

11,1 Wierzyć zaś – to znaczy być pewnym, że się otrzyma to, czego się oczekuje; to znaczy być przekonanym o rzeczywistym istnieniu tego, czego się nie widzi.

Hebr 3,14; 2Kor 5,7;

11,2 Chlubne świadectwo takiej wiary zostawiali nasi ojcowie.

11,3 To właśnie na drodze wiary możemy stwierdzić, iż wszechrzeczy stworzone słowem Bożym, to wszystko, co oczyma widzimy, powstało kiedyś nie z rzeczy widzialnych.

Wyjś 1,1;

11,4 Wiarą powodowany Abel złożył Bogu ofiarę cenniejszą od ofiary Kaina i uzyskał wskutek tego świadectwo męża sprawiedliwego. Świadectwo takie wydał sam Bóg ze względu na dary [Abla]. Dlatego przez wiarę swoją przemawia Abel nawet spoza grobu.

Wyjś 4,4; Mate 23,35;

11,5 Dzięki wierze Henoch został zabrany z tego świata, by nie zaznał śmierci. Nikt go już więcej nie oglądał, ponieważ Bóg zabrał go do siebie. Już przedtem jednak – jak mówi Pismo znalazł Bóg w nim upodobanie.

Wyjś 5,24;

11,6 A bez wiary nie można podobać się Bogu. Kto bowiem pragnie dojść do Boga, musi najpierw uwierzyć, że Bóg istnieje i że nagradza tych, którzy Go szukają.

Hebr 7,25; Hebr 10,35;

11,7 Noe, choć o tym otrzymał pouczenia, czego jeszcze nie można było ujrzeć oczyma, to jednak już powodowany światłem wiary i napełniony bojaźnią przystąpił do budowy arki, mając w ten sposób ocalić cały ludzki ród. Idąc również za głosem wiary wzgardził światem i osiągnął to, że został uznany za sprawiedliwego w oczach Bożych.

Rodz 6,8; Rodz 7,1; Rzym 3,22; Rodz 3,24; Rodz 4,20;

11,8 Wiarą powodowany Abraham usłuchał wezwania Bożego i wyruszył do ziemi, którą [według obietnicy Boga] miął wziąć jako dziedzictwo. Wyruszył w drogę, choć nie wiedział, dokąd idzie.

Rodz 12,1; Rodz 12,4;

11,9 Słuchając głosu wiary przybył do ziemi obiecanej jako cudzoziemiec i mieszkał pod namiotami, podobnie jak Izaak i Jakub, którzy otrzymali taką samą obietnicę [od Boga].

Rodz 23,4; Rodz 26,3; Rodz 35,12;

11,10 Oczekiwał bowiem na osiedlenie się w mieście o niewzruszonych fundamentach, w mieście, którego budowniczym i twórcą jest sam Bóg.

11,11 Dzięki wierze również Sara mimo podeszłego wieku otrzymała moc zrodzenia potomstwa. Była bowiem przekonana, że można uwierzyć Temu, który jej dal obietnicę.

Rodz 17,19; Rodz 21,2;

11,12 I tak właśnie z jednego męża – i to już prawie obumarłego – zrodziło się potomstwo liczne jak gwiazdy na niebie, jak piasek niezliczony nad brzegiem morza.

Rodz 15,5; Rodz 22,17; Rodz 32,12; Rzym 4,19;

11,13 Wszyscy pomarli w wierze. Nie było im dane doczekać się dóbr przyobiecanych przez Boga. Widzieli je i radośnie witali z daleka. Siebie samych zaś uważali za gości i pielgrzymów na tej ziemi,

Psal 39,12; 1Kro 29,15; Rodz 23,4; Rodz 47,9; 1Pio 1,1; 1Pio 2,11;

11,14 co oznacza, że ciągle poszukiwali swójej ojczyzny.

11,15 Nie można przypuszczać, że myśleli o tej ojczyźnie, z której wyszli, bo przecież znaleźliby niejedną sposobność, by do niej wrócić.

11,16 Tymczasem oni zdążają do lepszej, to jest do niebieskiej ojczyzny. Dlatego Bóg pozwala nazywać się ich Bogiem, bo rzeczywiście przygotował im ojczyznę.

Rodz 3,6; Mark 12,26;

11,17 Przez wiarę Abraham, gdy był poddawany Bożej próbie, nie zawahał się złożyć w ofierze swego jedynego syna Izaaka,

Rodz 22,1; Jaku 2,22;

11,18 tego, z którym wiązała się obietnica: Przez Izaaka otrzymasz potomstwo.

Rodz 21,12;

11,19 [Abraham] był przekonany, że Bóg jest w stanie wskrzeszać także umarłych; dlatego odzyskał Izaaka, aby był symbolem [zmartwychwstania Jezusa].

Rzym 4,17;

11,20 Powodowany wiarą w to wszystko, co miało się zdarzyć w przyszłości, Izaak udzielił błogosławieństwa Jakubowi i Ezawowi.

Rodz 27,27; Rodz 27,29; Rodz 27,39;

11,21 Z wiary także płynęło błogosławieństwo, którym umierający już Jakub obdarzył obydwu synów Józefa, pochylając się głęboko nad jego łaską.

Rodz 47,31; Rodz 48,15;

11,22 Pod wpływem wiary konający Józef mówił o wyjściu synów Izraela [z Egiptu] i wydał zlecenie co do sposobu pogrzebania swoich własnych kości.

Rodz 50,24;

11,23 Wiarą powodowani rodzice Mojżesza nie przelękli się wcale rozkazu królewskiego i po urodzeniu dziecka ukrywali je przez trzy miesiące, gdyż widzieli, jak bardzo było piękne.

Wyjś 2,2;

11,24 Dzięki wierze Mojżesz, gdy dorósł, nie chciał, by uważano go za syna córki faraona.

Wyjś 2,10;

11,25 Wolał znosić uciski razem z całym ludem Bożym, zamiast poddawać się – przemijającym zresztą – rozkoszom grzechu.

11,26 Mając przed oczyma ciągle przyszłą zapłatę, ponad wszystkie skarby Egiptu przedkładał możność znoszenia ucisków dla Mesjasza.

Psal 89,50; Psal 69,9; Hebr 13,13; Hebr 10,34;

11,27 Wiarą powodowany opuścił Egipt, nie lękając się wcale gniewu króla; był w swych postanowieniach nieugięty, tak jakby patrzył ustawicznie na Niewidzialnego.

Wyjś 1,15; Wyjś 12,51;

11,28 Wiarą kierował się również, gdy nakazywał urządzić obchody Paschy i pokropić krwią [odrzwia domów], aby nie dotykał ich ten, który miał wyniszczyć wszystkie pierworodne.

Wyjś 12,12;

11,29 Dzięki wierze [Izraelici] suchą stopą przeszli przez Morze Czerwone, tymczasem Egipcjanie, gdy spróbowali pójść w ich ślady, wszyscy potonęli.

Wyjś 14,22; Wyjś 14,27;

11,30 Wskutek wiary [atakujących] runęły mury Jerycha po siedmiodniowym ich oblężeniu.

Jozu 6,20;

11,31 Dzięki wierze nierządnica Rahab przyjęła gościnnie wysłanych na zwiady [Izraelitów] i nie zginęła wespół z bezbożnymi.

Jozu 2,11; Jozu 6,17; Jozu 6,23; Jaku 2,25;

11,32 Cóż jeszcze mam powiedzieć? Nie wystarczyłoby mi czasu na opowiedzenie wszystkiego o Gedeonie, Baraku, Samsonie, Jeftem, Dawidzie, Samuelu i o prorokach.

Sędz 6,11; Sędz 4,6; Sędz 15,20; Sędz 12,7;

11,33 Przez swóją wiarę [mężowie ci] doprowadzili do podboju królestw, rządzili sprawiedliwie, doczekali się spełnienia obietnic, zamknęli paszcze lwów

Sędz 14,6; Dani 6,22; 1Sam 17,34;

11,34 i ugasili najgroźniejszy żar ognia; zdołali uniknąć śmierci od miecza, wyszli cało z największych niemocy, czasu wojny okazali się prawdziwymi bohaterami, zmuszając do ucieczki całe zastępy nieprzyjaciół.

Dani 3,23;

11,35 Dzięki zmartwychwskrzeszeniom [które się dokonały za ich sprawą] niewiasty mogły cieszyć się powrotem do życia swoich mężów. Jedni spośród nich dobrowolnie szli na męki i by osiągnąć wyższe dobro w postaci chwalebnego zmartwychwstania, gardzili przedkładaną im wolnością.

1Kró 17,23; 2Kró 4,36;

11,36 Inni byli znieważani, biczowani, zakuwani w kajdany i wtrącani do więzienia.

Jere 20,2; Jere 37,15;

11,37 Jeszcze innych kamienowano, [żywcem] przecinano piłami, poddawano różnym próbom, przebijano mieczem. Przyodziani w owcze lub kozie skóry, tułali się w nędzy, zewsząd narażeni na prześladowania i uciski.

2Kro 24,21;

11,38 Świat nie był ich godzien. Błądzili tedy po pustyniach i górach, [ukrywali się] po jaskiniach i rozpadlinach ziemi.

11,39 I choć wszyscy zasłużyli na najwyższe uznanie ze strony Boga, to jednak żaden z nich nie dożył wypełnienia się obietnic,

11,40 gdyż Bóg, który zgotował nam los lepszy, nie chciał, aby oni doszli bez nas do doskonałości.

powrót do: CZYTAJ BIBLIĘ

powrót do: Modlitwa