SAKRAMENTY

 

 

O SAKRAMENTACH

 

Abyśmy mogli skorzystać ze skutków śmierci Chrystusa na krzyżu, przez co nas zbawił, ustanowił siedem sakramentów, przez które nas uświęca i obdarza swoją łaską.

 

Do sakramentu należą:

a) słowo i znak

b) łaskę, którą one oznaczają

c) polecenie Jezusa Chrystusa.

 

Sakramenty to widzialne znaki Chrystusa, w których jest obecny On sam ze swoją zbawczą mocą i powierzył je Kościołowi, dlatego nazywamy je "sakramentami Kościoła".

Sakramentów udziela Chrystus przez Kościół dla Kościoła (nas wszystkich - ochrzczonych).

Sakramenty uświęcają, budują Kościół, pouczają, umacniają wiarę.

Sakramenty nazywamy sakramentami wiary, które dają nam zbawienie i pomagają osiągnąć życie wieczne.

 

Sakramenty dzielimy na:

- wtajemniczenia chrześcijańskiego: chrzest, eucharystia, bierzmowanie

- uzdrowienia: pokuta, namaszczenie chorych

- w służbie wspólnoty (komunii): sakrament święceń, sakrament małżeństwa.

 

Chrzest, Bierzmowanie i sakr. Święceń udzielają łaski i "wyciskają charakter sakramentalny". Jest to znak trwały, niezmywalny, dlatego nigdy nie są powtarzane - otrzymujemy je tylko raz.

 

CHRZEST

Słowo "chrzest" oznacza "zanurzenie".

Istota chrztu:

Słowo: "(mówi się imię chrzczonego) … ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego"

Znak: polanie wodą, namaszczenie krzyżmem, nałożenie białej szaty, zapalenie świecy od paschału.

Łaska: odpuszczenie grzechu pierworodnego i wszystkich grzechów osobistych; narodzenie do nowego życia, przez które człowiek staje się przybranym dzieckiem Ojca, członkiem Chrystusa, świątynią Ducha Świętego; wprowadza do wspólnoty Kościoła i uczestniczenia w kapłaństwie Chrystusa; wyciska niezatarte znamię.

Polecenie: Mt 28, 19-20: Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody. Chrzcijcie je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam nakazałem. A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do końca (tego) czasu.

Szafarzem zwyczajnym chrztu jest biskup, kapłan lub diakon. W przypadku konieczności morze ochrzcić (nawet nieochrzczony), kto ma intencję czynienia tego, co czyni Kościół, udzielając tego sakramentu.

 

BIERZMOWANIE

Słowo "bierzmowanie" (łac. confirmatio) oznacza "umocnienie".

Istota bierzmowania:

Słowo: "Przyjmij znamię daru Ducha Świętego"

Znak: włożenie rąk na głowę bierzmowanego - biblijny gest oznaczający wezwanie darów Ducha Świętego; namaszczenie jego czoła krzyżmem św. - symbolizuje siłę, królewską godność, dobre czyny, skutki daru Ducha Świętego, znamię Pańskie, niezniszczalny charakter, łaska szerzenia nauki Chrystusowej

Łaska: udoskonala łaskę chrztu; jest sakramentem, który daje Ducha Świętego, aby w nas pogłębić łaskę dziecięctwa Bożego, zjednoczyć nas ściślej z Chrystusem, uczynić silniejszą naszą więź z Kościołem, włączyć nas pełniej w jego misję i pomóc w dawaniu świadectwa wierze chrześcijańskiej przez słowo, które towarzyszy dziełom (1317).

Polecenie:

J 15, 26-27:Kiedy przyjdzie obrońca, którego wam poślę od Ojca, Duch prawdy, który pochodzi od Ojca, da o Mnie świadectwo. Wy także będziecie dawać świadectwo, bo jesteście od początku ze Mną.

J 16, 13-15: A kiedy On, Duch prawdy przyjdzie, będzie waszym przewodnikiem w drodze do pełnej prawdy. Nie będzie bowiem mówił od siebie, ale powie, co usłyszy, i oznajmi wam to, co ma nastąpić. On Mnie uwielbi, bo weźmie z mojego i wam oznajmi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem: Z mojego weźmie i wam oznajmi.

inne: 1Kor 12, 13: My wszyscy tworzymy jedno ciało, ponieważ zostaliśmy ochrzczeni w jednym Duchu: zarówno Żydzi, jak i Grecy, niewolnicy, jak i wolni. Wszyscy zostaliśmy też napojeni jednym Duchem.

Tt 3, 4-5: A kiedy objawiła się dobroć naszego Zbawiciela, Boga, i Jego miłość do ludzi, to wybawił nas nie ze względu na nasze sprawiedliwe czyny, ale dzięki swojemu miłosierdziu przez obmycie, które odradza, i przez odnowienie Duchem Świętym.

Iz 11, 1-3a: I wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści się odrośl z jego korzeni. I spocznie na niej Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pańskiej. Upodoba sobie w bojaźni Pańskiej.

Szafarzem bierzmowania jest biskup, w pewnych wypadkach może udzielić go również kapłan.

 

EUCHARYSTIA

Eucharystia jest źródłem życia chrześcijańskiego; centralnym i kulminacyjnym punktem życia całego Kościoła; uobecnieniem się Ofiary krzyżowej Jezusa Chrystusa.

Słowo (gr. )"eucharystia" oznacza "dziękczynienie".

Istota Eucharystii:

Słowo: słowa przeistoczenia,

Znak: chleb i wino,

Łaska: pogłębia nasze zjednoczenie z Chrystusem; podtrzymuje i odnawia życie łaski (otrzymane na chrzcie św.); chroni przed grzechem; umacnia wolę; umacnia i uzdalnia do miłości; gładzi grzechy powszednie; zachowuje nas od przyszłych grzechów śmiertelnych; buduje Kościół, mistyczne Ciało Chrystusa; otwiera i zobowiązuje do pomocy ubogim

Polecenie: J 6, 51-56: Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Kto spożywa ten chleb, żyć będzie na wieki. A chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata. Sprzeczali się więc Judejczycy między sobą, mówiąc: - Jakże On może dać nam swoje ciało do jedzenia? Więc Jezus im powiedział: - Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Bo moje ciało jest prawdziwym pokarmem, a krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, pozostaje we Mnie, a Ja w nim.

inne: 1Kor 11, 23-25: To, co otrzymałem od Pana, przekazałem wam, a mianowicie, że Pan Jezus tej nocy, której został wydany (w ręce wrogów), wziął chleb i odmówiwszy dziękczynną modlitwę połamał go i rzekł: "To jest Ciało moje, za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę". Podobnie po wieczerzy (wziął) kielich i powiedział: "Ten kielich jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Ile razy będziecie z niego pić, czyńcie to na moją pamiątkę",

Szafarzem Eucharystii jest kapłan.

 

SAKRAMENTY UZDROWIENIA

Chrystus troszczy się o duchowe życie człowieka, dlatego Jezus zostawił Kościołowi dwa widzialne znaki, w których zawarł dar uzdrawiania chorych na ciele i duszy, są to: sakrament pokuty i pojednania oraz sakrament namaszczenia chorych.

 

POKUTA

Sakrament pokuty jest sakramentem odnowienia pojednania z Bogiem.

Istota pokuty i pojednania:

Słowo: "Pan odpuścił ci grzechy. Idź w pokoju".

Znak: pełne skruchy wyznanie grzesznika i rozgrzeszenie udzielone przez kapłana (warunki dobrej spowiedzi).

Łaska: Chrystus sprowadza grzeszników na drogę nawrócenia, odbudowuje wspólnotę z Bogiem i bliźnimi, grzesznik odzyskuje łaskę usprawiedliwienia i powraca do Kościoła.

Polecenie: J 20, 22-23: Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane".

Mt 18, 18: "Zaprawdę powiadam wam: Wszystko, co zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie". Inne: Mk 2, 17: Kiedy Jezus to usłyszał, mówi im: - Zdrowi nie potrzebują lekarza, ale chorzy. Nie przyszedłem wzywać sprawiedliwych, ale grzeszników.

Szafarzem sakramentu pokuty i pojednania jest biskup i kapłan.

 

NAMASZCZENIE CHORYCH

Wyzdrowienie chorego jest zawsze darem.

Istota sakramentu namaszczenia chorych:

Słowo: "Przez to święte namaszczenie niech pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaska Ducha Świętego. Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwignie."

Znak: namaszczenie olejem świętym czoło i ręce chorego

Łaska: "Skutki specjalnej łaski sakramentu namaszczenia chorych są następujące:

- zjednoczenie chorego z męką Chrystusa dla jego własnego dobra oraz dla dobra całego Kościoła;

- umocnienie, pokój i odwaga, by przyjmować po chrześcijańsku cierpienia choroby lub starości;

- przebaczenie grzechów, jeśli chory nie mógł go otrzymać przez sakrament pokuty;

- powrót do zdrowia, jeśli to służy dobru duchowemu;

- przygotowanie na przejście do życia wiecznego." (KKK 1532 )

Polecenie: Jk 5, 14-15: Choruje ktoś wśród was? Niech wzywa prezbiterów Kościoła i niech się modlą nad nim, namaszczając go olejem w imię Pana! A modlitwa (płynąca z) wiary zbawi dotkniętego słabością i Pan mu ulży, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone.

Szafarzem sakramentu namaszczenia chorych jest kapłan.

 

KAPŁAŃSTWO

"Sakrament święceń jest sakramentem, dzięki któremu posłanie, powierzone przez Chrystusa Apostołom, nadal jest spełniane w Kościele aż do końca czasów. Jest to więc sakrament posługi apostolskiej. Obejmuje on trzy stopnie: episkopat, prezbiterat i diakonat" (KKK1536).

Istota sakramentu kapłaństwa:

Słowo: modlitwa konsekracyjna

Znak: włożenie rąk; namaszczenie krzyżmem świętym; przekazanie symboli przejmowanej służby (diakon - stuła, księga Ewangelii, przekazanie przez biskupa i kapłana pocałunku pokoju; prezbiter - nałożenie stuły i ornatu, namaszczenie krzyżmem św. dłoni, przekazanie pateny z hostią I kielich z winem I wodą; biskup - namaszczenie głowy, przekazanie księgi Ewangelii, mitry, pierścienia, pastorału, biskupi I kapłani składają życzenia szczęścia i błogosławieństwa)

Łaska: posłannictwo od Boga: głoszenie słowo Bożego; sprawowanie sakramentów; karmienie łaską Bożą; służba Kościołowi; gromadzenie Kościoła.

Polecenie: Mt 28, 20: Uczcie je zachowywać wszystko, co wam nakazałem. A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do końca (tego) czasu.

oraz Ostatnia Wieczerza

Szafarzem święceń jest biskup; (włożenie rąk): diakona - tylko biskup, prezbiter - biskup kapłaństwa jest biskup, biskup - biskupi.

 

MAŁŻEŃSTWO

Sakrament małżeństwa to: włączenie ludzkiej miłości w miłość Chrystusa i nierozerwalny związek mężczyzny i kobiety I otwarcie na płodność; udzielają go sobie chrześcijańscy narzeczeni w obliczu Kościoła (upoważnionego kapłana i świadków).

Istota sakramentu małżeństwa:

Słowo: przysięga małżeńska

Znak: wyrażenie wzajemnej zgody wobec kapłana; obrączki

Łaska: daje łaskę kochania się miłością, którą Chrystus umiłował Kościół, umacnia ich nierozerwalna jedność I uświęca w drodze do życia wiecznego

Polecenie:

Mk 10, 1-12: Stamtąd idzie w okolicę Judei i na drugą stronę Jordanu. I znowu szły do Niego tłumy, i znowu je nauczał jak zwykle. A faryzeusze pytali Go podstępnie: - Czy wolno żonatemu rozwieść się z żoną? On zaś im odpowiedział: - Co wam nakazał Mojżesz? Powiedzieli: - Mojżesz pozwolił napisać list rozwodowy i rozwieść się. Jezus zaś powiedział: - Dał wam takie prawo z powodu waszej zatwardziałości. Lecz na początku stworzenia (Bóg) "uczynił ich mężczyzną i kobietą. Dlatego opuści człowiek swojego ojca i swoją matkę, a połączy się z żoną i będą oboje jednym ciałem" tak że już nie są więcej dwojgiem (ludzi), lecz jednym człowiekiem. Co więc Bóg połączył, niech człowiek nie rozdziela. W domu uczniowie znowu Go o to pytali: I mówi im: - Kto rozwiedzie się z żoną i ożeni się z inną, popełnia cudzołóstwo. Jeśli żona rozwiedzie się z mężem i wyjdzie za innego, popełnia cudzołóstwo.

Mt 18, 18: Zaprawdę powiadam wam, że cokolwiek zwiążecie na ziemi będzie związane w niebie, a cokolwiek rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie.

Szafarzem sakramentu małżeństwa jest diakon, kapłan oraz biskup.

 

 

 

DOMOWA

MENU - spis treści