izohelia – jedna z pozytywowych technik specjalnych, tonorozdzielcza, polegająca na wykonywaniu pozytywów fotograficznych, których obraz złożony jest z kilku walorów (stopni szarości) ostro od siebie odgraniczonych, bez płynnych przejść. Technika ta opracowana została przez polskiego fotografika i uczonego W. Romera. (1932 r.). Polega na kilkakrotnym kopiowaniu negatywu na bardzo twardych (graficznych) błonach pozytywowych, przy różnym czasie naświetlania każdego pozytywu. Wykonuje się tyle kopii, ile tonów ma zawierać końcowy pozytyw. Po kontrastowym wywoływaniu z każdej kopii wykonuje się kontrnegatyw, również na bardzo twardej błonie światłoczułej, wywołanej kontrastowo. Z otrzymanych kontrnegatywów wykonuje się również kontrastowo pozytywy, które wreszcie kopiuje się na bardzo miękiej błonie i wywołuje miękko. Powstałe w ten sposób ponowne kontrnegatywy, po złożeniu razem (przy dokładnym pokryciu się konturów obrazu), kopiuje się jako ostateczny obraz na papierze fotograficznym.

Henryk Latoś „1000 słów o fotografii”, WMON, W-wa, 1979