Zaburzenie przywiązania

Zaburzenie przywiązania rozpoznajemy, gdy występują problemy z budowaniem oraz utrzymywaniem bliskich, satysfakcjonujących więzi. Problemy te, dotyczą zarówno kontaktów z rówieśnikami, jak i dorosłymi, zwłaszcza opiekunami.

Diagnoza owego zaburzenia opiera się o sprawdzenie, czy występuje zubożenie relacji, unikanie fizycznych objawów czułości, kontaktu wzrokowego, chłód emocjonalny oraz obojętność; może również objawiać się narzucaniem (najczęściej obcym, przypadkowym ludziom), próbami oczarowania ich i pozyskania sympatii za wszelką cenę.  Cechy wspólne cierpiących na zaburzenia więzi dzieci to lękliwość i nadwrażliwość, ambiwalencja uczuciowa, obniżona tolerancja frustracji, odpowiadanie agresją na napotkane przeszkody.

Głównym objawem jest nieadekwatne do głębokości relacji zaangażowanie emocjonalne - zbyt głębokie lub zbyt płytkie.

Najczęściej występujące objawy zaburzeń przywiązania to:

•    Unikanie kontaktu wzrokowego z opiekunami

•    Unikanie okazywania czułości

•    Brak kontroli impulsów

•    Częste wybuchy agresji, zwróconej przeciwko sobie, ludziom w otoczeniu oraz zwierzętom, przedmiotom, wartościom

•    Trudności w nauce

•    Zachowania antyspołeczne - kłamstwa, kradzieże, brak wyrzutów sumienia

|<<